«Έγκλημα» από τις Ποδοσφαιρικές Ενώσεις η μη υποχρεωτική παρουσία γιατρού στους ερασιτεχνικούς αγώνες με κάθε τρόπο και κόστος!
Στην Ελλάδα του ΔΝΤ και της οικονομικής
εξαθλίωσης θεωρείται πολυτέλεια η παρουσία γιατρών στους αγώνες των
ερασιτεχνικών ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για
την υγεία και την ασφάλεια των παικτών αλλά και των φιλάθλων.
Βάσει του ΚΑΠ η παρουσία γιατρού δεν είναι υποχρεωτική κι έτσι δίνεται
η... καλύτερη πάσα για τις ποδοσφαιρικές ενώσεις, που αποφασίζουν τα
παιχνίδια να διεξάγονται κανονικά, έστω κι αν δεν υπάρχει ιατρική
κάλυψη. Μία απόφαση που βάζει σε κίνδυνο τις ζωές εκατοντάδων
ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στα τοπικά σωματεία.
Ελάχιστες είναι οι Ενώσεις πανελληνίως που έχουν υιοθετήσει και «επιβάλλει» στις προκηρύξεις τους την υποχρεωτική παρουσία ιατρού αγώνα. «Πειραματικά» λειτούργησε ο απαραίτητος και αναγκαίος αυτός θεσμός και στην δική μας Ένωση, την περίοδο 2011-12 και προσωπικά είχαμε την τύχη και τη χαρά, να έχουμε μόνο ευχάριστες εμπειρίες από την εφαρμογή του στο γήπεδο του Προφήτη Ηλία με τραυματισμό ποδοσφαιριστή μας. Οι ίδιοι οι γιατροί του ορθοπεδικού τμήματος του νοσοκομείου όπου διακομίσθηκε ο ποδοσφαιριστής μας, εξείραν την επιστημονικά καταρτισμένη και άμεση διάθεση των πολύτιμων πρώτων βοηθειών του Ιατρού του αγώνα. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και πολλές άλλες σοβαρότερες περιπτώσεις, όπου η παρουσία του γιατρού δεν κρίνεται μόνο απαραίτητη, αλλά και σωτήρια! Το παρακολουθήσαμε και το ζήσαμε και τηλεοπτικά μόλις χθες στο Κλεάνθης Βικέλίδης, με τον τραυματισμό του νεαρού ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού... Επίσης το διαβάσαμε σε περιστατικό από τα ερασιτεχνικά γήπεδα της Θεσ/νικης, όπου ο γιατρός του αγώνα έδωσε τις πρώτες βοήθειες σε φίλαθλο που αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία... Και χιλιάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις από ερασιτεχνικά και επαγγελματικά γήπεδα ολόκληρου του πλανήτη, που αποτελούν οδηγό για την υποχρέωση της παρουσίας γιατρού σε κάθε γήπεδο.
Οι Ενώσεις δηλώνουν γελοιωδώς οικονομική αδυναμία να ανταποκριθούν στα έξοδα των γιατρών! Και μιλάμε για επιβάρυνση 30,40 ή 50 ευρώ σε κάθε αγώνα, όταν οι συμμετοχές στα πρωταθλήματα και τα κύπελλα παραμένουν σε υψηλό κόστος, όταν οι κόκκινες κάρτες πληρώνονται κάθε βδομάδα, όταν υπάρχει σταθερό χαράτσι των ομάδων στα έξοδα διαιτησίας, όταν ζητούν την ανάλογη οικονομική συνδρομή σε τελικούς κυπέλλων, όταν πληρώνονται παράβολα για όλες τις μεταγραφές, όταν ζητούν χαράτσι για την πιστοποίηση και διαπίστευση προπονητών, όταν ακόμα και τα χαρτιά των ελευθέρας έχουν την τιμή τους! Και να σημειωθεί ότι όλα τα παραπάνω μόνο ανταποδοτικά δεν είναι προς τους συλλόγους! Καμία απολύτως «δωρεάν» υπηρεσία προς τις ομάδες!
Αλλά ακόμη κι αν αυτά τα έξοδα φορτωθούν και πάλι στις πλάτες των συλλόγων, πιστεύω κανείς δεν θα έχει αντίρρηση... Τα επιπλέον έξοδα των 500-600 ευρώ ετησίως που θα επιβαρύνουν κάθε σύλλογο για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, που ακόμα και σ' αυτούς τους μνημονιακούς καιρούς κάνουν αρκετά υψηλούς προϋπολογισμούς, δεν θα ξενίσει κανέναν. Κι αν αυτό συνδυασθεί με κάποια μικρή «επιχορήγηση» ή «διευκόλυνση» ή «περικοπή» από τη μεριά των ΕΠΣ προς τα σταθερά «χαράτσια» που πληρώνουν κάθε χρόνο τα σωματεία, το πρόβλημα λύνεται ακόμη ευκολότερα...
Πιστεύω ότι δεν είναι ούτε περιττό έξοδο, ούτε καμία σοβαρή επιβάρυνση που θα ρίξει έξω τους προυπολογισμούς των ΕΠΣ και των Συλλόγων. Μόνο βούληση και απόφαση χρειάζεται... Και την χρειάζεται άμεσα πριν μας βρει το κακό, γιατί τότε θα είναι πολύ αργά και κάθε δάκρυ μας, θα είναι ποτισμένο με περίσσια υποκρισία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου