Κρατώντας στο ένα χέρι ένα όπλο

Η επικοινωνιακή διαχείριση, από την πολιτική και την οικονομική ελίτ, της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει πως έχουν καταλάβει ότι οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες, λίγες. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το πώς τόσο «μεγάλα μυαλά» δεν μπορούν να καταλάβουν αυτονόητα πράγματα τόσο για την πολιτική συγκυρία, όσο και για τον πολιτικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει άλλωστε ανακοινωθεί από τη Θεσσαλονίκη το Σεπτέμβριο, και είναι η αυτοδυναμία στις επόμενες εθνικές εκλογές ώστε η επόμενη κυβέρνηση να είναι παντοδύναμη και για να ακυρώσει τους μνημονιακούς νόμους και για να επαναδιαπραγματευθεί τις δανειακές συμβάσεις στην κατεύθυνση της διαγραφής ενός μεγάλου μέρους του χρέους και της αποπληρωμής του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης και συμφωνημένη παύση πληρωμών τόκων και τοκοχρεολυσίων. Σε αυτή τη φάση είναι που λες «τι δεν καταλαβαίνεις;», γιατί νομίζω πως τα πράγματα είναι εντελώς ξεκάθαρα.

Πάντως, ενώ στην από εκεί πλευρά τρέχουν πανικόβλητοι, στην από εδώ πλευρά υπάρχει ένα μπίρι – μπίρι σε ότι αφορά το θέμα της διαπραγμάτευσης, για το αν δηλαδή προϋπόθεση για να γίνει κάποια διαπραγμάτευση είναι πρώτα να υπάρξει κάποια ρήξη και άλλες λεπτομέρειες και παράμετροι που αφορούν, αποκλειστικά, τεχνικά ζητήματα. Νομίζω πως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η διαπραγμάτευση δεν είναι τεχνικό ζήτημα, είναι πολιτικό και μάλιστα έχει να κάνει με την ουσία της πολιτικής, δηλαδή με την ευθύνη που νιώθει, και πόσο βαθιά τη νιώθει, μία κυβέρνηση για τους πολλούς καλούς ανθρώπους. Και αυτό δεν είναι θέμα κάποιου συμβολαίου της κυβέρνησης με το λαό, αλλά θέμα σχέσης, να ξέρει δηλαδή η κυβέρνηση πως ότι κάνει το κάνει για το λαό και το λαό υπακούει.

Πριν από τριάντα εννιά χρόνια, το Νοέμβριο του 1974, ο Γιάσερ Αραφάτ πήγε για πρώτη φορά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, εκπροσωπώντας την PLO, την οποία όλος ο αραβικός κόσμος είχε αναγνωρίσει ως την πιο αντιπροσωπευτική οργάνωση του παλαιστινιακού λαού. Ξεκινώντας την ομιλία του έδωσε ένα μάθημα για πως γίνονται οι διαπραγματεύσεις λέγοντας πως «ήρθα εδώ κρατώντας στο ένα χέρι μου ένα όπλο και στο άλλο ένα κλαδί ελιάς» και ζητώντας από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να πάρει μία απόφαση που να μην αφήσει το κλαδί της ελιάς να πέσει από το χέρι του. Πρόσεξε, δεν ζήτησε μία απόφαση για να αφήσει το όπλο του, γιατί και ήξερε ότι δεν θα την έπαιρνε και δεν ήθελε να αφήσει το όπλο του.

Ο alterthess ιανός 
Πηγή: alterthess.gr