Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Η Ελευθεροτυπία σήμερα

Σε Κερατσίνι αλλά και Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κρήτη, Ξάνθη, Καλαμάτα χιλιάδες κόσμου κατέβηκαν στους δρόμους μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα από τον ακροδεξιό νεοναζιστή. Το Κερατσίνι σείστηκε από τα αντιφασιστικά συνθήματα που παρά τα δακρυγόνα, τα οποία έκοψαν την πορεία στη μέση, δεν σταμάτησαν λεπτό.

«Βγαίνουμε στους δρόμους και τις πλατείες, καταλαμβάνουμε χώρους και χρόνους για να ανασάνουν όσα πρεσβεύουμε, χωρίς τα χρήματα κανενός, χωρίς χορηγίες και άδειες, χωρίς αντίτιμο, αλλά με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά. Χωρίς ρατσισμούς, σεξισμούς και face control. Γιατί είμαστε αυτό που πρεσβεύουμε». 

Η αφίσα για ένα παλαιότερο κάλεσμα βρίσκεται σε μια κολόνα που τη χτυπάει όλη μέρα ο ήλιος. Είναι ξεθωριασμένη, αλλά ακόμη μπορείς να τη διαβάσεις. Το κηδειόσημο του Παύλου Φύσσα, δίπλα της, ενισχύει ακόμη περισσότερο την τραγική ειρωνεία. Γιατί ο 34χρονος, που χτυπήθηκε με χειρουργικές μαχαιριές από νεοναζί, έχασε τη ζωή του όχι γιατί έκανε κάτι, αλλά γι' αυτό που πρέσβευε και ήταν!

Ο μουσικός ήταν γνώριμος στην περιοχή του, εξίσου γνωστή όμως ήταν και η αντιφασιστική του δράση. «Πάνω από όλα ήταν άνθρωπος... Δεν ανήκε σε κάποια κομματική παράταξη», «άνθρωπος με ψυχή και ανδρεία», που «κάθισε εκεί για να αντιμετωπίσει» αυτούς που του επιτέθηκαν στον ίδιο και τους φίλους του, εκείνους που του πήραν τη ζωή.

«Αυτοί που τους έφεραν εδώ, ελπίζω τώρα να καταλάβουν τι έκαναν. Θα μας σκοτώσουν όλους», λέει μια γυναίκα, περίπου 55 ετών, σε μια άλλη. «Ηταν η αγανάκτηση του κόσμου που τους έφερε; Δεν σκέφτηκαν. Ελπίζω τώρα να γνωρίζουν τι έκαναν», της απαντά μια άλλη.

Στην οδό Παναγή Τσαλδάρη, λίγες ώρες μετά το άγριο φονικό, δεν έχουν συγκεντρωθεί μόνο άνθρωποι νεαρής ηλικίας. Είναι άνθρωποι όλων των ηλικιών, φιγούρες μητρικές που καταλαβαίνουν περισσότερο από κάθε άλλον πώς είναι μια μάνα να χάνει το παιδί της, γιαγιάδες, παππούδες, άνθρωποι της γειτονιάς, άνθρωποι από άλλες περιοχές που πέρασαν από εκεί για να αφήσουν ένα λουλούδι, να πουν το δικό τους αντίο.  

Κάποιοι με δυσκολία κρατούν τα δάκρυά τους. Κάποιοι άλλοι λένε πως το περίμεναν. Θεωρούσαν βέβαιο πως μετά τους μετανάστες, μετά τους κομμουνιστές θα ερχόταν η δική τους σειρά, του γείτονα, του φίλου τους. Μιλούν για το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», αλλά δεν θέλουν να το πιστέψουν. Κοιτάζουν σαστισμένοι, παγωμένοι, οργισμένοι.

Το αίμα του 34χρονου ράπερ, που ξεχωρίζει στο λευκό σκαλοπάτι του φροντιστηρίου, όπου ακούμπησε ο Παύλος Φύσσας, τους επαναφέρει στην πραγματικότητα. Τα λουλούδια που έχουν αφήσει εκεί γνωστοί και άγνωστοι, άνθρωποι που τον γνώριζαν μόνο μέσα από τους στίχους και τη μουσική του, και τα κεράκια που σιγοκαίνε στη μνήμη του, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. «Ο εμφύλιος βολεύει το κράτος, η αλληλεγγύη το λαό. Ηρθε η ώρα να επιλέξεις», γράφει ένα κομμάτι χαρτί πάνω από αυτά σε μια κολόνα.

Το άλλο που είναι δίπλα τους είναι χειρόγραφο: «Σας δώσανε το 15% και κάνατε φόνο. Ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα και μεγαλώνω τα παιδιά μου σε μια χώρα φονιάδων. Μόνο ντροπή και αηδία μου προκαλεί. Ντροπή στην ομάδα "ΔΙΑΣ" που έμεινε θεατής και μόνο μετά το φόνο παρενέβη. Καλό ταξίδι φίλε μου, ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. Ενα τραγούδι να σε συντροφεύει "Οι πρώτοι νεκροί"», γράφει.

«Κάθε βράδυ έχει μοτοσικλετιστές της αστυνομίας. Τι συνέβη χθες;», ρωτάει μια γυναίκα που μένει ένα τετράγωνο πάνω από τον κεντρικό δρόμο της Αμφιάλης, αναφέροντας ότι στην περιοχή δεν είχαν υπάρξει ανάλογα περιστατικά με νεοναζί. Οι πληροφορίες περί αστυνομικής ολιγωρίας είναι ακόμη συγκεχυμένες. 

«Σημασία έχει ότι έφυγε μια ψυχούλα. Και δυστυχώς κάποιοι θα βρεθούν και θα πουν, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, καλά του κάνανε», λέει ένας μεσήλικος. «Καλά του κάνανε; Το ίδιο θα πουν και για τον εαυτό τους; Γιατί έρχεται η σειρά όλων μας, αν δεν το έχουν καταλάβει», του απαντά μία από τις γυναίκες, με τις οποίες συνομιλεί.

Ενας φίλος του 34χρονου πλησιάζει. Βγάζει το καπέλο του και κοιτάζει το σημείο όπου έγινε η πολιτική δολοφονία του 34χρονου. «Να φύγει ο φασισμός από την Ελλάδα. Μόνο αυτό», δηλώνει στις κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων. Δεν ζητά να καλύψουν το πρόσωπό του, ούτε να μιλήσει πλάτη, όπως κάποιοι άλλοι. Δηλώνει αυτό που πιστεύει ευθαρσώς και το υποστηρίζει χωρίς να φοβάται. Οπως ακριβώς έκανε και ο Παύλος Φύσσας.

Πηγή: enet.gr