Και λαίλαπα απολύσεων

Για άλλη μία φορά η κυβέρνηση βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων, που η ίδια προκάλεσε και αποδέχθηκε. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν και υπεύθυνος για τα δημόσια οικονομικά επίτροπος, Ολι Ρεν, θύμισε σε όλους και ιδιαίτερα στον αρμόδιο υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση πως μέσα στους επόμενους δύο μήνες, δηλαδή ώς τα τέλη Νοεμβρίου, θα πρέπει να έχει αρθεί νομοθετικά το όριο των ομαδικών απολύσεων που ισχύει σήμερα! 

Απαντώντας σε ερώτηση του Ελληνα ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή, παραδέχθηκε πως κυβέρνηση και τρόικα, με πρόσχημα την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων, έχουν συμφωνήσει να αλλάξουν το νόμο για τις ομαδικές απολύσεις. Επί τα χείρω φυσικά.

Οπως είχαν συμφωνήσει στο αναθεωρημένο Μνημόνιο τον Ιούλιο του 2013, οι αλλαγές θα γίνουν αφού μελετηθούν όλες οι ισχύουσες νομοθεσίες στις ευρωπαϊκές χώρες για το θέμα αυτό. Στόχος, όπως ο ίδιος ο κ. Ρεν ισχυρίζεται, είναι η νέα ισορροπία που θα προκύψει, εις βάρος φυσικά των εργαζομένων και υπέρ των εταιρειών, να συμβάλει στην προσέλκυση επενδύσεων και στη στήριξη των θέσεων εργασίας!

Τώρα, βέβαια, πώς η διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων ταυτίζεται και στηρίζει τις θέσεις εργασίας, παραμένει ένα άλυτο νεοφιλελεύθερο μυστήριο. Και όπως συμβαίνει με όλα τα ανεξήγητα μυστήρια, ο παραλογισμός αναγορεύεται σε απαραβίαστη οικονομική και κοινωνική αρχή.

Αυτή λοιπόν την αρχή, που μεταφέρει τα βάρη τής προσαρμογής των επιχειρήσεων στις πλάτες των εργαζομένων, καλείται να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση ώς το τέλος του έτους. Πρόκειται για ακόμη μία μνημονιακή υποχρέωση, που έγινε νόμος του κράτους και τώρα μας δεσμεύει όλους, όπως γίνεται συνήθως.

Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων δεν είναι μια απλή διοικητική ρύθμιση. Είναι ακόμη ένα βάναυσο μνημονιακό μέτρο. Τη στιγμή που η επίσημη ανεργία καλπάζει στο 27,9% και η ανεπίσημη ξεπερνά κατά πολύ το 30%, τα σαΐνια της απορρύθμισης και της κυριαρχίας των αγορών σκαρφίζονται κάθε λογής μέτρο για να ευνοήσουν τα αφεντικά. Εκείνους δηλαδή που πλούτισαν -αφορολόγητα τις περισσότερες φορές- από το μόχθο των εργαζομένων. Και τώρα τους γυρίζουν την πλάτη. Ζήτησαν και κατάφεραν να απολύουν χωρίς όριο, τιμωρία και επιπτώσεις.

Η εξέλιξη αυτή αποδυναμώνει την κοινωνική συνοχή. Δυναμιτίζει το κλίμα συμβίωσης και συνεργασίας που έφερε στην Ευρώπη το κοινωνικό συμβόλαιο. Είναι μια πράξη που κάνει τη ζωή μας αβίωτη. Οι εργαζόμενοι ας είναι σε εγρήγορση. Μόνο οι ίδιοι μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.

Πηγή: Enet.gr