Ποιος κρατάει τα σχολεία κλειστά

Ο εξοστρακισμός 2.200 εκπαιδευτικών από τα Επαγγελματικά Λύκεια και τις Επαγγελματικές Σχολές στα μέσα του καλοκαιριού και η εξαφάνιση από το εκπαιδευτικό τοπίο δεκάδων ειδικοτήτων δίνουν αυτές τις μέρες τον δεύτερο γύρο (και όχι τελευταίο) των συνεπειών. 

Οι πρώτες συνέπειες έχουν ήδη χαραχτεί βαθιά στο σώμα και στο μυαλό των 2.200 εκπαιδευτικών που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα–απόλυση. Ο δεύτερος γύρος των συνεπειών αφορά χιλιάδες μαθητές και την ίδια τη λειτουργία των επαγγελματικών σχολείων.

Σε πολλές περιοχές της χώρας οι μαθητές που προσέρχονται στα σχολεία τους για να μάθουν το πρόγραμμα των επαναληπτικών εξετάσεων της περιόδου Σεπτεμβρίου μαθαίνουν από τους καθηγητές που έχουν απομείνει ότι δεν γνωρίζουν αν και πότε θα εξεταστούν στα μαθήματα που χρωστούν.

Σε πολλά σχολεία είναι ήδη τοιχοκολλημένη η παρακάτω ανακοίνωση:

«Μετά από προφορική εντολή της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α Ν Α Β Α Λ Λ Ο Ν Τ Α Ι οι επαναληπτικές εξετάσεις της περιόδου Σεπτεμβρίου ΜΟΝΟ στα κάτωθι μαθήματα και για τις αναφερόμενες ημερομηνίες: την Τρίτη 3-9 ΔΕΝ θα εξεταστούν τα μαθήματα α) Κλινική Βιοχημεία, β) Στοιχεία Νευρολογίας Ψυχιατρικής, γ) Λογοτεχνία Προσχολικής Ηλικίας, δ) Χειρουργική-Τεχνική Χειρουργείου και την Τετάρτη 4-9 ΔΕΝ θα εξεταστούν τα μαθήματα, α) Στοιχεία Ανατομίας Φυσιολογίας Ι, β) Πρώτες βοήθειες, γ) Αγωγή Προσχολικής Ηλικίας. Πληροφορίες για τις νέες ημερομηνίες εξέτασης των παραπάνω μαθημάτων και για πιθανές άλλες αναβολές θα δοθούν προσεχώς».

Η αιτία της αναβολής είναι η μη ύπαρξη καθηγητών των τομέων Εφαρμοσμένων Τεχνών και Υγείας και Πρόνοιας λόγω της κατάργησης των ειδικοτήτων τους με τον νόμο 4172/2013.

Η πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση δεν βρήκε στασίδι ούτε για λίγα δευτερόλεπτα στα «βροντερά» δελτία των «8» αλλά ούτε και στις εσωτερικές σελίδες πολλών εφημερίδων.

Ωστόσο την ίδια ώρα αρχίζουν οι επιθετικές ιαχές εναντίον των καθηγητών που ετοιμάζονται «να κλείσουν τα σχολεία» και να «στερήσουν τους μαθητές από το αγαθό της εκπαίδευσης». Πρωτοφανές δεν είναι (αφού έτσι συνηθίζουν να κάνουν με όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους όταν ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις), ωστόσο δεν παύει να είναι ενοχλητικό και βεβαίως φανερώνει τις προθέσεις όλων εκείνων που προσποιούνται ότι κόπτονται για το καλό των μαθητών.

Μιλάνε ως ειδικοί, άλλοτε βγάζοντας οχετούς συκοφαντίας για τους δασκάλους και άλλοτε χαϊδεύοντας μαθητές και γονείς με στόχο, βέβαια, να τους στρέψουν εναντίον των δασκάλων. Γνωστές και δοκιμασμένες μέθοδοι που φανερώνουν τον ρόλο των ΜΜΕ, των κεντρικών τους δημοσιογράφων, αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που… στηρίζουν τη φτώχεια και την ανεργία.

Ωστόσο, το θέμα είναι, όπως αυτοί κάνουν τη δουλειά για την οποία χρυσοπληρώνονται, να κάνουν τη δουλειά τους και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι μαθητές και οι γονείς τους. Και να θυμηθούν αυτό που ήδη έχουν ζήσει και να αναλογιστούν αυτό που τους προετοιμάζουν να ζήσουν. Να θυμηθούν πως και στους δικούς τους αγώνες για καλύτερη ζωή, για δουλειά, για μόρφωση, για υγεία, πάντα, χέρι χέρι η κυβέρνηση και οι επικοινωνιακοί της «γύπες» στρέφονταν εναντίον τους, τους συκοφαντούσαν, τους ποδοπατούσαν. Συκοφάντησαν και χτύπησαν τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες, τους εργαζόμενους στην Υγεία, τους πανεπιστημιακούς, τους εργαζόμενους στους δήμους, τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, τους εργαζόμενους που κινητοποιήθηκαν για το δίκιο τους στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Να θυμηθούν, οφείλουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, πως για την κόλαση που έχει ανοίξει μπροστά τους υπάρχει λόγος και αιτία, υπάρχουν εχθροί και αντίπαλοι με ονοματεπώνυμο. Και να τους στρέψουν την πλάτη -αυτό οφείλουν να κάνουν γονείς και μαθητές.

Γιατί όταν ο κάθε δημοσιογράφος κάνει πως «λυπάται τα παιδιά», όταν σουφρώνει τα χείλη για «τους κόπους των υποψηφίων που κινδυνεύουν», όταν αναρωτιέται «πώς τολμούν οι καθηγητές να κινητοποιούνται», όταν ρίχνει το ανάθεμα στους δασκάλους, ουσιαστικά δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ρίχνει σκόνη για να χαθεί από τα μάτια των θεατών ο δήμιος και να προβληθεί σαν αίτιος του κακού ο εργαζόμενος που διεκδικεί.

Ο κόσμος της εκπαίδευσης είναι έτοιμος να επιχειρήσει μια έφοδο προς στον ουρανό για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, της δουλειάς του, των μαθητών του. Ωστόσο το βάρος αυτού του αγώνα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί μόνο στις πλάτες των εκπαιδευτικών. Η υπεράσπιση του σχολείου δεν είναι θέμα των εκπαιδευτικών αλλά όλων των εργαζομένων, και ως εκ τούτου όλοι οι εργαζόμενοι οφείλουν να συμμετέχουν σ’ αυτόν τον αγώνα. Η νίκη στην εκπαίδευση, δηλαδή η ανατροπή των απολύσεων και το «κλείδωμα» μόνιμης και σταθερής δουλειάς, μαζί με το γκρέμισμα των νέων ταξικών φραγμών για τους μαθητές, θα είναι νίκη των πληβείων κατά των πατρικίων.

Η ήττα των εκπαιδευτικών θα είναι ήττα της εκπαίδευσης, των μαθητών και των οικογενειών που έχουν παιδιά στα δημόσια σχολεία. Τελεία και παύλα. Γιατί δεν μιλάμε για φραγκοδίφραγκα· μιλάμε για την επιχείρηση έξωσης 50.000 μαθητών από το Γενικό Λύκειο, για τη στέρηση από δεκάδες χιλιάδες του δικαιώματος να μάθουν γράμματα, για το σπρώξιμο στη μαθητεία, δηλαδή στην πρώιμη απλήρωτη εργασία, για την επιχείρηση έξωσης 10.000 εκπαιδευτικών μέχρι το τέλος του 2015. Μιλάμε για την τύχη του δημόσιου σχολείου, για την τύχη των τροφίμων του, για την τύχη των μαθητών, για την τύχη των εκπαιδευτικών, για την τύχη των εργαζομένων. Περί αυτού πρόκειται για όποιον έχει τα μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του.

Πηγή: efsyn.gr