«Κρύβουν λόγια» Σαμαράς και Βενιζέλος για τους πλειστηριασμούς: τι δήλωσαν μετά τη συνάντηση

Δυο γενικόλογες δηλώσεις περί «προστασίας της πρώτης κατοικίας των κοινωνικά αδύναμων πολιτών» και κάποιων απροσδιόριστων «επιτήδειων» (που αξίζει να χάσουν τα ακίνητά τους) έτεκεν η συνάντηση των δύο κυβερνητικών συνεταίρων. Μόνο λογικό συμπέρασμα, πως «ξεπαγώνουν» οι πλειστηριασμοί στη βάση «κριτηρίων» όπως αναφέρεται επανειλημμένα σε δημοσιεύματα σήμερα

Ακολουθούν, χωρίς άλλο σχόλιο, οι γενικόλογες δηλώσεις του Αντ. Σαμαρά και του Ευ. Βενιζέλου μετά τη σημερινή συνάντησή τους, όπως διακινούνται από το ΑΠΕ:

Η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά: 

«Η πρώτη κατοικία των κοινωνικά αδύναμων πολιτών και όσων αποδεδειγμένα, εξ’ αιτίας της κρίσης, δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους, θα προστατευτεί απολύτως. Αυτό δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Τελεία και παύλα» δήλωσε σήμερα ο πρωθυπουργός για το θέμα των πλειστηριασμών.

Πρόσθεσε δε ότι «η κυβέρνηση μελετά ένα πλαίσιο ρυθμίσεων που θα εξασφαλίζει την προστασία των αδυνάτων, δεν θα επιτρέπει καταχρηστικές συμπεριφορές και θα προφυλάσσει τη στεγαστική πίστη προς όφελος όλων των Ελλήνων».

Η δήλωση Βενιζέλου:

"Έχω πει κατ' επανάληψη ότι η  πρώτη κατοικία του φτωχού και  μεσαίου νοικοκυριού, η πρώτη  κατοικία αυτού που έχει βρεθεί σε αντικειμενική αδυναμία λόγω της κρίσης, είναι και θα είναι απολύτως προστατευμένη", τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε γραπτή δήλωσή του μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι τα στοιχεία που έχει υπόψη του "δείχνουν ότι δεν υπάρχει  πρόβλημα" και πως "υπάρχουν πολύ λίγοι επιτήδειοι, που χωρίς να  έχουν πραγματική αδυναμία, κρύβονται πίσω από αυτούς που έχουν ανάγκη προστασίας".

Υπογράμμισε δε ότι "το ζήτημα τώρα δεν είναι οι πλειστηριασμοί, είναι άλλο: να λειτουργήσει ξανά η στεγαστική πίστη προς όφελος όλης της οικονομίας".

Πηγή: left.gr

Κι εγώ ο αφελής αναρωτιέμαι:

• Ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μιλάνε για καταχρηστικές συμπεριφορές(αναφερομένοι φυσικά στους «κακοπληρωτές» και «επιτήδιους» δανειζόμενους-υπερχρεωμένους). Δεν αναφέρουν πουθενά όμως για τις καταχρηστικές συμπεριφορές των δανειστών-τραπεζιτών. Γιατί άραγε;
• Με πολύ απλό τρόπο θα μπορούσαν και μπορούν να βρουν τους έχοντες και κατέχοντες που δεν πληρώνουν από πεποίθηση-συνήθεια και όχι από οικονομική αδυναμία και δυσχέρεια. Ένα εκκαθαριστικό με το εισόδημα, ένα Ε9 για όλα τα ακίνητα, μια βεβαίωση-δήλωση επαγγέλματος ή εργασιακής σχέσης ή ανεργίας, κάποια τραπεζικά στοιχεία και όλα εύκολα στην επιφάνεια! Βέβαια λίστες με offshore, καταθέσεις στο εξωτερικό κτλ κτλ τις έχουν ήδη αλλά δυστυχώς είναι κρυμμένες πολύ καλά στα συρτάρια και στα στικάκια τους γιατί μάλλον αγγίζουν και τους ίδιους. Αν είχαν όντως αγνές προθέσεις θα το είχαν πράξει προ πολλού...
• Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για ποιον λόγο έγινε; Φυσικά για την έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών που μέσα σε όλες τις επιχειρηματικές αστοχίες και λάθη τους, είχαν και την επισφάλεια-επιβάρυνση των «κόκκινων»δανείων. Στα 70 δις υπολογίζονται τα «κόκκινα» δάνεια, ενώ πάνω από 200 δις υπολογίζεται ότι ενισχύθηκαν οι τράπεζες από το ελληνικό δημόσιο(158 δις με την μορφή εγγυήσεων και κεφαλαίων και 50 δις για ανακεφαλαιοποίηση από το ΤΧΣ, ενώ δεν υπολογίζονται και τα 25 δις των κυβερνήσεων Καραμανλή και κάποια άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα ποσά κατά περιόδους). Όπως προκύπτει από τα στοιχεία κι από ομολογία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, οι τράπεζες είναι όλες κρατικές μετά από αυτό τον πακτωλό χρημάτων που χρηματοδοτήθηκαν από το ελληνικό δημόσιο. Χρηματοδότηηση που προέκυψε από χρήματα που μεγάλωσαν το ελληνικό δημόσιο χρέος και επιβαρύνει ξεκάθαρα τους ελλήνες φορολογουμένους. Γιατί να χρωστάνε λοιπόν τα νοικοκυριά χρήματα στις τράπεζες που τα έχουν λάβει πολλαπλάσια; Δεν συμπεριλαμβάνονται βεβαίως ούτε τα χρήματα που έχουν πληρώσει τα νοικοκυριά προς τις τράπεζες, μέχρι να βρεθούν σε πλήρη αδυναμία αποπληρωμής τους ή στο «τζαμπατζιλίκι» κάποοοι άλλοι Γιατί να κινδυνεύουν τα σπίτια τους να βγουν στο σφυρί; 
• Πολλοί λένε και γιατί να πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος που δεν έχει πάρει ποτέ δάνειο ή που είναι συνεπής δανειολήπτης, τα «κόκκινα» δάνεια των άλλων(και δεν αναφέρομαι φυσικά στα «κόκκινα» δάνεια των «τζαμπαρζήδων» δανειοληπτων). Υπάρχει «εύλογη» απάντηση σ' αυτό το ερώτημα και μας αγγίζει όλους. Γιατί πολύ απλά το κράτος δεν είναι μόνο εισπράκτορας φόρων, χαρατσιών, εισφορών, προστίμων κτλ κτλ. Είναι πρώτα απ' όλα προστάτης των αδυνάμων, των ανήμπορων, των ανέργων. Το κράτος δεν είναι(ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι) ο τιμωρός και ο δήμιος των ανθρώπων που βρέθηκαν σε οικονομικό αδιέξοδο και αδυναμία. Είναι αρωγός, συμπαραστάτης και αλληλέγγυος με την κοινωνική πολιτική και την πρόνοια. Γιατί τα «κόκκινα» δάνεια και η υπερχρέωση είναι ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα πρώτα απ' όλα, κι έπειτα οικονομικό. Και ως τέτοιο χρήζει της ανάλογης αντιμετώπισης. Είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε όπως αυτό της παιδείας στην οποία συνεισφέρουμε όλοι εξίσου οικονομικά, αλλά δεν σπουδάζουν όλα τα παιδιά μας, είναι όπως αυτό της υγείας που πληρώνουμε όλοι, αλλά δεν απολαμβάνουμε όλοι εξίσου αυτό το κοινωνικό αγαθό είτε γιατί η κατάσταση της υγείας μας δεν το χρειάστηκε, είτε γιατί οι πλήρεις παροχές του δεν έφτασαν ποτέ σε κάποιες περιοχές της ελλάδας, είναι όπως ο κοινωνικός τουρισμός και τα στεγαστικά δάνεια της εργατικής εστίας, που όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι συνεισφέραμε με τις κρατήσεις, αλλά λιγότεροι επωφεληθήκαμε. Και να φτάσουμε στην σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας, που λίγοι και γνωστοί ήταν οι υπεύθυνοι, αλλά την πληρώνουμε όλοι ανεξαιρέτως. Το κράτος είναι ή θα πρέπει να είναι η ασπίδα προστασίας, είναι ο ορισμός της αλληλεγγύης και δεν πρέπει να αλλάξει αυτό ούτε με τα «κόκκινα» δάνεια για το «πληγωμένο» αυτό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
• Πιστεύω τέλος ότι όλοι αναρωτιέμαστε, γιατί στα στα έξι χρόνια της ύφεσης και της λιτότητας, το κράτος δεν σκέφτηκε με την ίδια ευαισθησία για τις χιλιάδες μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις που έπεσαν έξω και έβαλαν λουκέτο, είτε από επιχειρηματικά ρίσκα και λάθη, είτε ως θύματα της οικομονικής συγκυρίας, όπως επίμονα το πράττουν με τους τραπεζίτες; 
• Κι αν προσανατολίζονται στην άρση της αναστολής των πλειστηριασμών για ποιο λόγο το κάνουν; Σίγουρα πάντως όχι για τους ελάχιστους «καταχραστές» και «επιτήδιους» όπως επικαλούνται και όπως αποδεικνύεται με στοιχεία ο πολύ περιορισμένος αριθμός τους. Μήπως ακούγεται πιο αληθοφανές και είναι αυτό που είπε  ο Στουρνάρας, ότι δηλαδή «θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, αν δεν απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί»; Γνωστός ο «πόνος» τους για τις τράπεζες και τους τραπεζίτες... Οι οποίοι τραπεζίτες όμως για να μην τους κακίζουμε εντελώς αφού δείχνουν πιο «ευαίσθητοι» από την κυβέρνηση, έχοντας δηλώσει επανειλημένα ότι δεν τους εξυπηρετεί σε τίποτα η άρση αναστολής των πλειστηριασμών, γιατί δεν έχουν τι να τα κάνουν τα ακίνητα.