Όλοι μαζί και ο καθένας χώρια. Έστω κι έτσι μακάρι να βρεθεί λύση...

Ο τίτλος προσπαθεί να αποτυπώσει έστω στο ελάχιστο τι συμβαίνει στην ποδοσφαιρική Πέλλα. Οι ατομικότητες και η «ιδιωτική πρωτοβουλία», μέσα σε μια εκ των πραγμάτων συλλογική προσπάθεια... Απορρίψαμε και απαξιώσαμε καταρχήν την πρωτοβουλία εγγραφής μελών με ελάχιστη οικονομική συνδρομή, έπειτα το ίδιο συνέβει σχεδόν με «μηδενική» και τέλος προέκυψε και πρόβλημα με το τοπικό έμψυχο υλικό. Και σήμερα υιοθετείται η πιο «αιματηρή» οικονομικά πρωτοβουλία ... Όπως και νάχει όμως, έστω κι έτσι υπάρχει «φως στο τούνελ» για τον Π.Α.Σ. Μέγα Αλέξανδρο Πέλλας όπως ακούγεται τελευταία, από πρωτοβουλία κάποιων παραγόντων με σχεδόν αδιάλλειπτη προσφορά στο σύλλογο τα τελευταία χρόνια, που προσπαθούν να βρουν χρηματοδοτικές λύσεις ώστε η ομάδα μας τελικά να συμμετέχει στις επίσημες φετινές διοργανώσεις, κι αυτό είναι το ευχάριστο.

Αυτοί οι παράγοντες λοιπόν όπως συζητείται έντονα στην ποδοσφαιρική «πιάτσα», άρχισαν ήδη να επιδίδονται σ' ένα «σαφάρι» αναζήτησης συγκεκριμένου και αναγκαίου αριθμού χορηγών, ώστε αυτοί με την άμεση οικονομικά συνεισφορά τους, να εξασφαλίσουν με το καλημέρα τα βασικά λειτουργικά έξοδα του συλλόγου που απαιτούνται για την έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής χρονιάς. Γίνεται αναφορά μόνο σε χορηγούς, αφού θεωρείται δεδομένη η ύπαρξη ικανού διοικητικού σχήματος. Μακάρι να ευδοκιμήσει η προσπάθεια, έστω κι αν κατά την άποψή μου αυτή με τον τρόπο της δεν προάγει «συλλογικότητα» που την έχει μεγάλη ανάγκη ο σύλλογος και για σήμερα και για το μέλλον, αφού αυτό που προέχει στην παρούσα φάση είναι να αποφευχθεί το «μοιραίο». Γιατί θα είναι πραγματικά καταστροφή για την Πέλλα, αν δεν κατεβάσουμε ποδοσφαιρικές ομάδες φέτος. Αναμένουμε εναγωνίως θετικές εξελίξεις τις επόμενες μέρες. Όταν και αν επισημοποιηθούν θετικά αποτελέσματα, τότε και μόνο θα βγουν στο φως και ονόματα...

Και συμπληρώνω με κάτι που διάβασα και μου άρεσε, έστω κι αν φαίνεται εκ πρώτη όψης «άσχετο» με το θέμα μας...
Σε ένα Αφρικανικό χωριό, είπαν σε ορισμένα παιδιά πως όποιο παιδί καταφέρει και πάει πρώτο σε ένα σημείο, που είχαν συγκεντρώσει φαγητό και γλυκίσματα, θα είναι δικά του. Τα παιδιά, αντί να τρέξουν το καθένα μόνο του και να προλάβει να πάει πρώτο στο σημείο, έπιασαν τα χέρια τους όλα μαζί και σιγά-σιγά πήγαν στο σημείο με τα φαγητά. Όταν τα ρώτησαν γιατί το έκαναν αυτό, είπαν απλά ότι δεν είναι σωστό να πάρει κάποιος όλα τα φαγητά/γλυκά, αλλά είναι πιο σωστό και δίκαιο, να τα μοιραστούν όλα μαζί. Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε και εμείς. Να βάλουμε στην άκρη προσωπικές διαφορές και αντιλήψεις και να βρούμε τι πραγματικά μπορεί να μας ενώσει, ώστε να «σωθούμε» όλοι μαζί και ταυτόχρονα ότι αγαπάμε.