Ώρα μηδέν για τον Μέγα Αλέξανδρο και φόβοι για το σημείο μηδέν...

Η προθεσμία εξέπνευσε χθες για την δήλωση στήριξης και συμμετοχής στη διοικητική προσπάθεια με την πολυσυμμετοχικότητα σε πρώτο πλάνο και μαζί της και η δική μου ελπίδα για κάτι καλό και μακρόπνοο στο σύλλογο. Η αλήθεια είναι ότι είμαι στεναχωρεμένος και πολύ απογοητευμένος, αλλά αυτό είναι δικό μου πρόβλημα και θα το διαχειριστώ μόνος μου. Το μοναδικό θύμα όμως αυτής της εξέλιξης είναι η ομάδα μας, ο "Π.Α.Σ. Μέγας Αλεξανδρος".

Δεν υπήρξε η παραμικρή προσέγγιση από κανέναν να σωθεί έστω και την τελευταία στιγμή η «παρτίδα», ούτε ως ένα απλό φιλολογικό ενδιαφέρον για την κατάσταση που διαμορφώθηκε και το τι μέλλει γενέσθαι στην ομάδα. Καμία διάθεση συμμετοχής σε διοικητικό σχήμα «σωτηρίας». Ο ένας αφήνει την λύση στον άλλον και στο τέλος λύση δεν υπάρχει και μοιραία γινόμαστε όλοι το σημαντικότερο μέρος μόνο του προβλήματος. Τις ευθύνες για ότι δυσάρεστο συμβεί στην ομάδα μας την έχουμε όλοι και κανείς δεν μπορεί να εμφανιστεί έπειτα άμοιρος ευθυνών. Όσες επαφές έγιναν σ' αυτό το διάστημα βρήκαν «τείχος» αδιαφορίας και ευθυνοφοβίας, με προφάσεις και δικαιολογίες λίγο πολύ αναμενόμενες αλλά όχι και πειστικές. Αυτό το «τείχος» λοιπόν, εύχομαι να μην μετατραπεί σε λίγες μέρες σε «τείχος δακρύων», αν η ομάδα μας χτυπήσει διάλυση!

Οι τέσσερις άνθρωποι που βγήκαν μπροστά για το 9μελές ΔΣ και οι άλλοι είκοσι περίπου που δήλωσαν μέλη αποδεχόμενοι και την ετήσια συνδρομή στη δεύτερη Γενική Συνέλευση, παρέμειναν δυστυχώς δύο αριθμοί αμετάβλητοι κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας. Αριθμοί ντροπιαστικοί για την Πέλλα!

Αν υπάρχει η απειροελάχιστη πιθανότητα για μια «από μηχανής» λύση την άλλη βδομάδα πριν τα δελτία πάρουν την άγουσα προς το δήμο, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω και σίγουρα δεν θα είμαι μέρος της αν αυτή προκύψει. Η δική μου προσθεσμία έληξε χθες, κι αυτό το διάστημα που μεσολάβησε ήταν από τις λίγες φορές που μου πέρασε από το μυαλό, ότι αυτή η κρίση ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τον σύλλογο... Ευκαιρία όμως που χάθηκε και ο σύλλογος μπαίνει σε απρόβλεπτες περιπέτειες για την βιωσιμότητά του, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά την τελευταία στιγμή. Πάντως σε ότι με αφορά, "εγώ απόψε τέλειωσα" που λέει και το λαϊκό άσμα... Ο Μέγας Αλέξανδρος, είχε για πολλά χρόνια τα συμπτώματα, αλλά τώρα νοσεί βαριά και η κατάστασή του μοιάζει μη αναστρέψιμη όσο εμείς του γυρίζουμε την πλάτη και σηκώνουμε αδιάφορα τους ώμους...