ΜΚΟ & Γενική Γραμματεία Πολιτισμού

ΜΚΟ  Κοινωφελής, ενοικιαζόμενη εργασία: Το νέο κοινωνικό μοντέλο εργασιακής εκμετάλλευσης

Συνάδελφοι,

Εδώ και καιρό, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, πραγματοποιείται ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους. Κατάργηση ΣΣΕ, επιδομάτων, επιβολή ατομικών συμβάσεων. Το παραγωγικό μοντέλο που υιοθετείται, στηρίζεται στο χαμηλό κόστος, στην παράνομη και νόμιμη ευελιξία, ουσιαστικά στην εθελοντική εργασία.

Η τελευταία πατέντα της κυβέρνησης για δήθεν στήριξη των ανέργων ακούει στο όνομα «Κοινωφελής εργασία». Σύμφωνα με το εν λόγω πρόγραμμα, μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και σωματεία καλούνται να προσλάβουν για λογαριασμό του Δημοσίου προσωπικό κάθε κατηγορίας με πεντάμηνες-επτάμηνες συμβάσεις.

Πρόκειται για προγράμματα που απευθύνονται σε περίπου 57.000 ανέργους, με αμοιβή 625 ευρώ το μήνα, ανεξάρτητα από την ειδικότητα τους, χωρίς επιδόματα αδείας, δώρα γιορτών, τριετίες ή άλλα επιδόματα που απορρέουν από τις σπουδές και την ειδίκευση του εργαζομένου. Μεσολαβητές για την πρόσληψη ανέργων ή αλλιώς “ενοικίαση” είναι οι διάφορες ΜΚΟ που μετατρέπονται σε γραφεία ενοικίασης εργαζομένων, εισπράττοντας για τη μεσολάβηση τους ποσό που αντιστοιχεί στο 5% της μισθολογικής εισφοράς, προκειμένου να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ουσιαστικά, οι ανακυκλώσιμοι εργαζόμενοι σε αυτά τα προγράμματα καλύπτουν θέσεις άσχετες με το αντικείμενο πρόσληψής τους και αντικαθιστούν συμβασιούχους στο δημόσιο που απολύθηκαν ή μόνιμους που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

 Σε αυτή τη διαδικασία, σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα, έχουν εμπλακεί περίπου 125 ΜΚΟ, πολλές από αυτές “μαϊμού”, οι οποίες για τις υπηρεσίες τους θα πάρουν δισεκατομμύρια από εθνικά και κοινοτικά κονδύλια, ενώ τους νέους ανέργους που θα απασχολούν, θα τους ”ωφελούν” δίνοντας ψίχουλα αντί μισθού.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το πρόγραμμα αυτό προσφέρει ένα μικρό έστω εισόδημα σε άνεργους, η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος που θα έπρεπε να αμείβεται με 850 € σύμφωνα με τη συλλογική σύμβαση του κλάδου του, χάνει μέσω του προγράμματος αυτού σε 5 μήνες 1.000 € (δηλαδή περίπου το 25% της αμοιβής που δικαιούται), ένας εργαζόμενος που θα έπρεπε να αμείβεται με 1.000 € χάνει 1.750 € (δηλαδή το 35%), ενώ σημαντικές είναι οι απώλειες και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η πλήρης, πενθήμερη εργασία μετατρέπεται σε «κοινωφελή» (κάτι σαν εθελοντική δηλαδή) και στέλνεται σαφές μήνυμα στον ιδιωτικό τομέα να προχωρήσει σε περαιτέρω παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων.

Μοντέλο εργασίας προς γενίκευση

Είναι πασιφανές ότι για τον κρατικό μηχανισμό οι άνεργοι δεν αντιμετωπίζονται ως εργαζόμενοι αλλά ως “ευπαθής κοινωνική ομάδα”. Με αυτή τη λογική, οι άνεργοι δεν μπορούν να εργάζονται κανονικά, αλλά “ωφελούνται” λαμβάνοντας ένα πενιχρό ποσό επιβίωσης σε τακτά χρονικά διαστήματα και εφόσον δείξουν καλή διαγωγή στις ΜΚΟ, θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν δωρεάν εργασία στο δημόσιο.

 Όσοι εργάζονται σε αυτά τα προγράμματα ήδη βιώνουν συνθήκες εργασιακής ομηρίας (αμφισβήτηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων όπως άδειες, υπερωρίες, δικαίωμα στην απεργία) που προμηνύουν την καθολική εφαρμογή αυτού του καθεστώτος σε όλους τους χώρους εργασίας.

Για του λόγου το αληθές, στη Γενική Γραμματεία Πολιτισμού, σύμφωνα με έγγραφο της Ειδικής Υπηρεσίας Πολιτισμού & Τουρισμού, με θέμα: «Διευκρινήσεις για το Πρόγραμμα Κοινωφελούς εργασίας», αναφέρεται ότι παρόλο που η εργασία των απασχολουμένων στο πρόγραμμα είναι 5νθήμερη, οι ωφελούμενοι δύνανται να εργάζονται και Σαββατοκύριακα (κυρίως το προσωπικό φύλαξης) χωρίς άλλη πρόσθετη μισθολογική παροχή. Προτείνεται να χορηγούνται στον ωφελούμενο ίσες ημέρες αργίας (ρεπό) την επόμενη εβδομάδα.Το έγγραφο αυτό (απ. πρωτ. ΕΥΠΟΤ/81/ΕΠΑΝΑΔ 1/662/7.3.13) είναι απαράδεκτο, καταστρατηγεί την εργατική νομοθεσία και υπάρχει ο κίνδυνος να συμπαρασύρει όλους τους συναφείς κλάδους δηλαδή και τους μόνιμους και ΙΔΑΧ αρχαιοφύλακες. Δεν μπορούμε να συναινέσουμε σε αυτή τη λογική.

 Όσον αφορά τις συμβάσεις, από τη στιγμή που τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αποτελούν συμβάσεις εργασίας, ισχύουν οι αρχές του εργατικού δικαίου σχετικά με αμοιβές, άδειες, δικαίωμα στην απεργία, παρ’ όλο που το ΦΕΚ αφήνει επίτηδες ασαφείς σχετικές ρυθμίσεις στοχεύοντας στην αδυναμία των εργαζομένων για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Αποτέλεσμα αυτού του παραλογισμού είναι ότι οι εργοδότες, ενώ έχουν απλήρωτους τους εργαζόμενους σε αυτά τα προγράμματα, τους παραπέμπουν στο Υπουργείο Εργασίας, το οποίο εμφανίζεται αναρμόδιο.

 Συνεπώς, η εναλλαγή ανέργου-εργαζόμενου, που τείνει να γίνει εργασιακό καθεστώς, αφενός, στοχεύει στον κατακερματισμό του εργαζόμενου προσφέροντας φτηνή εργασία στον κρατικό μηχανισμό, αφετέρου, λειτουργεί ως μέσο τρομοκρατίας προς όλους τους ανέργους, καθιστώντας σαφές ότι όποιος θέλει να εργαστεί πρέπει να αποδεχτεί τους όρους εργασιακής “σκλαβιάς”, γιατί «η ουρά είναι μεγάλη».

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ  ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ