Κανιβαλισμός

Μια περίεργη αντίληψη "κοινωνικής δικαιοσύνης" επικαλούνται η κυβέρνηση και η τρόικα για να δικαιολογήσουν την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. Μας λένε ότι όσοι απολυθούν, θα αντικατασταθούν από νέους, οι οποίοι θα είναι πιο ενήμεροι τεχνολογικά και φθηνότεροι. Συνεπώς, λένε, θα βελτιωθεί η λειτουργία του Δημοσίου και θα βρουν δουλειά νέοι άνθρωποι. Επιπλέον, συνεχίζουν τα "παπαγαλάκια" της τρόικας, τι είναι μερικές δεκάδες χιλιάδες απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, όταν είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι απολυμένοι στον ιδιωτικό τομέα; Άλλη μια ιδιόρρυθμη αντίληψη "κοινωνικής δικαιοσύνης"!

Η αφήγηση είναι παραπλανητική, ψεύτικη και επικίνδυνη. Με τα μέτρα της τρόικας απολύθηκαν 100.000 συμβασιούχοι από το Δημόσιο, όλοι τους νέοι! Οι 15.000 προσλήψεις νέων θα γίνουν σε ορίζοντα πενταετίας. Η καταστροφή 80.000 θέσεων στο Δημόσιο όμως συμπαρασύρει 300.000 θέσεις στον ιδιωτικό τομέα. Τον τελευταίο χρόνο ξενιτεύτηκαν 170.000 Ελληνόπουλα για να βρουν δουλειά σε 74 χώρες. Τα προγράμματα εξάμηνης απασχόλησης ισοδυναμούν με ανακύκλωση ανέργων και επισφαλών - προσωρινών εργαζομένων. Πρόκειται για εμπόριο ελπίδων.

Ο Στουρνάρας και ο Τόμσεν τόνισαν ότι πρέπει να πέσει το "ταμπού της μονιμότητας στο Δημόσιο". Δηλαδή να δοθεί σήμα σε ολόκληρη την κοινωνία ότι δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα εξασφαλισμένο. Οι απολύσεις στο Δημόσιο δεν έχουν αξιόλογη δημοσιονομική σημασία. Έχουν ιδεολογική σκοπιμότητα. Αποσκοπούν στην κοινωνική διάλυση. Δημιουργούν ρήγμα ανάμεσα στις γενιές, ώστε όλοι να είναι εναντίον όλων, "ο θάνατός σου, η ζωή μου".

Ποια κοινωνία μπορεί να επιβιώσει με τέτοια νόρμα θανάτου; Ποια οικονομία μπορεί να ανασάνει με τέτοια προγράμματα ύφεσης; Κι όμως, οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι υπεργολάβοι τους αυτό το μέλλον οραματίζονται για την κοινωνία. Έτσι βλέπουν τη διέξοδο. Έτσι φαντάζονται ότι θα παραμείνουν στην εξουσία. Με το διαίρει και βασίλευε. Με τον καννιβαλισμό της κοινωνίας. Θα τους διαψεύσει όμως η κοινωνία, η οποία ποτέ δεν αυτοκτονεί, αλλά μέσα από τη δύναμη της αυτοσυντήρησης αναζητεί αντιστάσεις και, τελικώς, με τη συνδρομή του παράγοντα της πολιτικής εκπροσώπησης, κερδίζει.

Πηγή: Avgi.gr