◆ Ελαύνω παρά και παρελαύνω διά των ποδών και των σωμάτων ενώ στο έτυμον
ορίζεται η απέλασις, επιλέγοντας στο μεσονύχτιον το επιμύθιον των
συναισθημάτων.
◆ Και το πρωινό μια μαχαιριά έκοβε στη ματιά τη χαμένη υγρασία ψάχνοντας στο ομιχλώδες τις χαμένες προσευχές.
◆ Μονολόγημα του τέλους αντιφεγγίσματα ψευδολογημάτων ενώ οι προτάσεις διακόνισσες ψιμυθιωμένες πανικοδρομούν φροντίζοντας τη δυστυχία.
◆ Στη συνοικία των παρηκμασμένων, ο χρόνος μονότονος γράφει τα όμοια στην καθημερινότητα. Ανακοινώσεις με κρυμμένες επιδιώξεις και ανοητογραφίες εντύπων απωθημένων, για να περνούν τα σημειώματα και να αφήνουν στους κρεμασμένους τίτλους την απαραίτητη μουντζούρα του υπονοούμενου της ενοχής.
◆ Παραγύρως ανοιχτές οδοντοστοιχίες αδηφάγων αναμασούν φτύνοντας τα υπόλοιπα στο ξεφτισμένο τσιμεντόστρωμα.
◆ Και ο Μάρτιος αλλοπρόσαλλος παίζει με το γκρίζο αφήνοντας από καιρού εις καιρόν καμιά ακτίνα να γράψει το όνομά της στην επιγραφή της ανοίξεως.
◆ Εποχή παλινωδίας αλλοπαρμένης στη χώρα των εύκολων ερμηνευμάτων.
◆ Των υπέρτιτλων της υποκρισίας.
◆ Και των τονισμένων παραγράφων.
◆ Ανάγκη συμπλεκτικού προς χάριν του κειμένου.
◆ Και Εν συνεχεία.
◆ Στην αποβάθρα η προετοιμασία για τον απόπλου σκαλίζει στο χάραμα την απόδραση. Στον μαντρότοιχο η απουσία του χρώματος και η νοσταλγία έβαψε στο ξημέρωμα την απόσταση.
◆ Συναθροισμένοι αναχωρητές και μια τσιμινιέρα να προλογίζει την οφθαλμοπλανία.
◆ Στο τίποτα οι συλλαβές αποσύρθηκαν υπερτονίζοντας την πολυπλοκότητα του χάους και το αλύχτισμα ενός αδέσποτου ικεσία θλιβερή τελειωμένου συναπαντήματος απογύμνωσε τη γεωγραφία των συμπτώσεων.
◆ «Κοπρόσκυλο», έδωσε η φωνή στην ιστορία το τερατούργημα και ο ήχος σύρθηκε ανάμεσα στα σκέλια σκορπίζοντας τον φόβο του παγωμένου στα χαμηλωμένα δάκρυα.
◆ Στις γειτονιές πίσω απ’ τους εξώστες κρυμμένοι άνθρωποι παραμιλούν και στους μαυρισμένους τοίχους παλιές φωτογραφίες παίρνουν απ’ τη σκόνη των ερειπίων τη μελαγχολία της απογνώσεως.
◆ Περιστατικά περιλήψεως στην καθηλωμένη συλλογιστική.
◆ Και το στερεότυπο εφιαλτικό σταυρώνει τον παρορμητισμό στην ανηφόρα ενός βαρύτονου αναστεναγμού.
◆ Αναδίπλωση και στα υπερώα η αυθάδεια σκηπτροφορούσα ρίχνει τους κεραυνούς της. Τα επίθετα αφήνουν στα ρήματα την τελευταία κραυγή και ένας ψίθυρος άνοιξε τη βροχή.
◆ Και στην περιγραφή την ανοηματική διαφαίνεται ο λυρισμός της ευτραπελίας.
◆ Και στο χασμουρητό που προκαλεί η ανάγνωση της πληκτικής αναφοράς των συμπυκνωμένων εκφράσεων ένα γέλιο γάργαρο τρέχει να κρυφτεί στις απλωμένες χούφτες.
◆ Δειλινό!
◆ Ασπροπούλια χιλιάδες να πέφτουν στη θάλασσα. Ένα παρείσακτο κουφάρι σχηματογράφησε το οκτώ στις αρμολογημένες πλάκες. Πεταμένες σελίδες, βάρκες λευκές, παραδέρνουν στα απόνερα.
◆ Στο μάρμαρο το σκάλισμα να μαρτυρά το αμάρτημα.
◆ Στη σιωπή του επομένου και συμφώνως προς την καθιερωμένη.
◆ Προσαρμόζεται το ύστερον στην παλλιλογία.
◆ Στο φως της ημέρας, ο θόρυβος σκεπάζει την ερημία.
◆ Και στο σκοτάδι οι εαρινές συνάξεις δίνουν στο αδιέξοδο την αφήγηση της πραγματικότητας.
◆ Αναφανδόν.
Μυογράφημα
Στο πάτωμα πεταμένα χαρτιά. Ψηφιδωτό των αριθμών με κόκκινη επισήμανση. Τα παράθυρα κλειστά και ένα τούλι για τις μύγες έκανε την κουρτίνα. Σκοτάδι. Στις σκάλες σοβάδες και ξεραμένα φύλλα.
Πηγαινοέρχονταν οι ώρες.
Στο ίδιο σημείο, όπως η περισπωμένη στην παλιά γραφή. Το βλέμμα χαμένο. Κολλημένο απέναντι χωρίς λέξεις, χωρίς όνειρα, χωρίς ανάμνηση.
Φυλακισμένος στην απόγνωση. Ξένος μέσα στο σώμα του.
Στο πρόσωπο η έκφραση μονολογούσε την απουσία και στο ισχνό κορμί το καλοραμμένο κοστούμι φανέρωνε την καλλιλογία της αισθητικής
Καπνός και αναπνοές βαριές. Ένα χοντρό μολύβι και κάποιες γραμμές σαν το κάρβουνο έκαναν την ίδια ζωγραφιά στα λευκά χαρτιά.
Μακρύ φόρεμα στην αμμουδιά, να σέρνεται ένας ήλιος ψηλά, ένα καπέλο και ένα διάφανο στις τεθλασμένες έδειχνε το όνειρο.
Και μετά ξανά το βλέμμα να καρφώνεται στο κενό μέχρι την τελευταία ρουφηξιά του φθηνού καπνού.
Στον τοίχο καρφιά να εξέχουν. Μαύροι λεκέδες στην ώχρα. Σπασμένα τζάμια στα κάδρα και στιγμιότυπα αλλοτινών καιρών στο ασπρόμαυρο.
Και μόνο ένας ήχος επαναλήψεως στο παλιό ρολόι.
Να επιμένει.
Άμβων
Υπερυψωμένο βήμα
Επουράνιου σημειώματος
Της οράσεως
Αναγορεύει
Με την ευφράδεια
Της θλίψεως
Το ταξίδι των νεφών
Και η αυθάδεια του γαλανού
Να διακόπτει
Το ομιχλώδες περιτύλιγμα
Και στο σίδερο
Στην έξοδο
Η ακολουθία
Δίνει στο σύμπλεγμα
Εκείνο που θέλεις να δεις
Εσύ
Όποτε
◆ Και το πρωινό μια μαχαιριά έκοβε στη ματιά τη χαμένη υγρασία ψάχνοντας στο ομιχλώδες τις χαμένες προσευχές.
◆ Μονολόγημα του τέλους αντιφεγγίσματα ψευδολογημάτων ενώ οι προτάσεις διακόνισσες ψιμυθιωμένες πανικοδρομούν φροντίζοντας τη δυστυχία.
◆ Στη συνοικία των παρηκμασμένων, ο χρόνος μονότονος γράφει τα όμοια στην καθημερινότητα. Ανακοινώσεις με κρυμμένες επιδιώξεις και ανοητογραφίες εντύπων απωθημένων, για να περνούν τα σημειώματα και να αφήνουν στους κρεμασμένους τίτλους την απαραίτητη μουντζούρα του υπονοούμενου της ενοχής.
◆ Παραγύρως ανοιχτές οδοντοστοιχίες αδηφάγων αναμασούν φτύνοντας τα υπόλοιπα στο ξεφτισμένο τσιμεντόστρωμα.
◆ Και ο Μάρτιος αλλοπρόσαλλος παίζει με το γκρίζο αφήνοντας από καιρού εις καιρόν καμιά ακτίνα να γράψει το όνομά της στην επιγραφή της ανοίξεως.
◆ Εποχή παλινωδίας αλλοπαρμένης στη χώρα των εύκολων ερμηνευμάτων.
◆ Των υπέρτιτλων της υποκρισίας.
◆ Και των τονισμένων παραγράφων.
◆ Ανάγκη συμπλεκτικού προς χάριν του κειμένου.
◆ Και Εν συνεχεία.
◆ Στην αποβάθρα η προετοιμασία για τον απόπλου σκαλίζει στο χάραμα την απόδραση. Στον μαντρότοιχο η απουσία του χρώματος και η νοσταλγία έβαψε στο ξημέρωμα την απόσταση.
◆ Συναθροισμένοι αναχωρητές και μια τσιμινιέρα να προλογίζει την οφθαλμοπλανία.
◆ Στο τίποτα οι συλλαβές αποσύρθηκαν υπερτονίζοντας την πολυπλοκότητα του χάους και το αλύχτισμα ενός αδέσποτου ικεσία θλιβερή τελειωμένου συναπαντήματος απογύμνωσε τη γεωγραφία των συμπτώσεων.
◆ «Κοπρόσκυλο», έδωσε η φωνή στην ιστορία το τερατούργημα και ο ήχος σύρθηκε ανάμεσα στα σκέλια σκορπίζοντας τον φόβο του παγωμένου στα χαμηλωμένα δάκρυα.
◆ Στις γειτονιές πίσω απ’ τους εξώστες κρυμμένοι άνθρωποι παραμιλούν και στους μαυρισμένους τοίχους παλιές φωτογραφίες παίρνουν απ’ τη σκόνη των ερειπίων τη μελαγχολία της απογνώσεως.
◆ Περιστατικά περιλήψεως στην καθηλωμένη συλλογιστική.
◆ Και το στερεότυπο εφιαλτικό σταυρώνει τον παρορμητισμό στην ανηφόρα ενός βαρύτονου αναστεναγμού.
◆ Αναδίπλωση και στα υπερώα η αυθάδεια σκηπτροφορούσα ρίχνει τους κεραυνούς της. Τα επίθετα αφήνουν στα ρήματα την τελευταία κραυγή και ένας ψίθυρος άνοιξε τη βροχή.
◆ Και στην περιγραφή την ανοηματική διαφαίνεται ο λυρισμός της ευτραπελίας.
◆ Και στο χασμουρητό που προκαλεί η ανάγνωση της πληκτικής αναφοράς των συμπυκνωμένων εκφράσεων ένα γέλιο γάργαρο τρέχει να κρυφτεί στις απλωμένες χούφτες.
◆ Δειλινό!
◆ Ασπροπούλια χιλιάδες να πέφτουν στη θάλασσα. Ένα παρείσακτο κουφάρι σχηματογράφησε το οκτώ στις αρμολογημένες πλάκες. Πεταμένες σελίδες, βάρκες λευκές, παραδέρνουν στα απόνερα.
◆ Στο μάρμαρο το σκάλισμα να μαρτυρά το αμάρτημα.
◆ Στη σιωπή του επομένου και συμφώνως προς την καθιερωμένη.
◆ Προσαρμόζεται το ύστερον στην παλλιλογία.
◆ Στο φως της ημέρας, ο θόρυβος σκεπάζει την ερημία.
◆ Και στο σκοτάδι οι εαρινές συνάξεις δίνουν στο αδιέξοδο την αφήγηση της πραγματικότητας.
◆ Αναφανδόν.
Μυογράφημα
Στο πάτωμα πεταμένα χαρτιά. Ψηφιδωτό των αριθμών με κόκκινη επισήμανση. Τα παράθυρα κλειστά και ένα τούλι για τις μύγες έκανε την κουρτίνα. Σκοτάδι. Στις σκάλες σοβάδες και ξεραμένα φύλλα.
Πηγαινοέρχονταν οι ώρες.
Στο ίδιο σημείο, όπως η περισπωμένη στην παλιά γραφή. Το βλέμμα χαμένο. Κολλημένο απέναντι χωρίς λέξεις, χωρίς όνειρα, χωρίς ανάμνηση.
Φυλακισμένος στην απόγνωση. Ξένος μέσα στο σώμα του.
Στο πρόσωπο η έκφραση μονολογούσε την απουσία και στο ισχνό κορμί το καλοραμμένο κοστούμι φανέρωνε την καλλιλογία της αισθητικής
Καπνός και αναπνοές βαριές. Ένα χοντρό μολύβι και κάποιες γραμμές σαν το κάρβουνο έκαναν την ίδια ζωγραφιά στα λευκά χαρτιά.
Μακρύ φόρεμα στην αμμουδιά, να σέρνεται ένας ήλιος ψηλά, ένα καπέλο και ένα διάφανο στις τεθλασμένες έδειχνε το όνειρο.
Και μετά ξανά το βλέμμα να καρφώνεται στο κενό μέχρι την τελευταία ρουφηξιά του φθηνού καπνού.
Στον τοίχο καρφιά να εξέχουν. Μαύροι λεκέδες στην ώχρα. Σπασμένα τζάμια στα κάδρα και στιγμιότυπα αλλοτινών καιρών στο ασπρόμαυρο.
Και μόνο ένας ήχος επαναλήψεως στο παλιό ρολόι.
Να επιμένει.
Άμβων
Υπερυψωμένο βήμα
Επουράνιου σημειώματος
Της οράσεως
Αναγορεύει
Με την ευφράδεια
Της θλίψεως
Το ταξίδι των νεφών
Και η αυθάδεια του γαλανού
Να διακόπτει
Το ομιχλώδες περιτύλιγμα
Και στο σίδερο
Στην έξοδο
Η ακολουθία
Δίνει στο σύμπλεγμα
Εκείνο που θέλεις να δεις
Εσύ
Όποτε
Γεώργιος Μ. Θεοδοσίου
Πηγή: τopontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου