Δεν είμαστε θηρία – αρκετά πια με το διχασμό

"ΔΕΝ θα εκθειάσω τον δημόσιο τομέα. Όχι δεν πρόκειται να το κάνω γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και ξέρω καλύτερα από τον καθένα ότι ο δημόσιος τομέας ΔΕΝ λειτουργεί σωστά"!
Είμαι δημόσιος υπάλληλος. Έχω διοριστεί αξιοκρατικά (μέσω διαγωνισμού ΑΣΕΠ) είτε όχι. Είμαι ανώτερης εκπαίδευσης, μέσης ή κατώτατης.

Έχω ορκιστεί να υπηρετώ με γνώμονα το συμφέρον του πολίτη στο πλαίσιο του νόμου.

Είμαι

• αυτός που μαζεύει τα σκουπίδια σου
• αυτός που φροντίζει και διδάσκει τα παιδιά σου
• αυτός που θα σε φροντίσει όταν αρρωστήσεις
• αυτός που διαχειρίζεται δημόσια (μέχρι τώρα) αγαθά όπως το νερό, τα δάση και η ηλεκτρική ενέργεια για να είναι προσιτά σε όλους μας
• αυτός που καθημερινά έρχεσαι σε επαφή μαζί σου για υποθέσεις που προκύπτουν από τη λειτουργία της οργανωμένης (υποτίθεται) κοινωνίας που ζεις
• αυτός που θα κλαδέψει τα δέντρα στο δρόμο, θα καθαρίσει τους δρόμους από το χιόνι, θα καθαρίσει τις παραλίες από τα σκουπίδια και θα ασχοληθεί με όλα αυτά που εσύ δεν προλαβαίνεις είτε δεν ενδιαφέρεσαι να ασχοληθείςαυτός που ....

ΔΕΝ θα εκθειάσω τον δημόσιο τομέα. Όχι δεν πρόκειται να το κάνω γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και ξέρω καλύτερα από τον καθένα ότι  ο δημόσιος τομέας ΔΕΝ λειτουργεί σωστά!

Ο δημόσιος τομέας νοσεί! Ο δημόσιος τομέας είναι άρρωστος!

Γιατί υπάρχει και ο δημόσιος υπάλληλος, που λαδώνεται, που δεν σε εξυπηρετεί όπως σου αξίζει, που σε εκνευρίζει με τη συμπεριφορά του...

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως πρώτα, θέλουμε την ύπαρξη του δημόσιου τομέα;

Θέλουμε παιδεία; Θέλουμε υγεία; Θέλουμε φροντίδα; Θέλουμε να προστατεύεται η γη και τα δάση μας; Θέλουμε το νερό, ο αέρας, ο ήλιος να ανήκει σε όλους μας;

Και αν θέλουμε όλα αυτά πως τα θέλουμε; Τα θέλουμε σαν δημόσια αγαθά ή θέλουμε να πληρώνουμε ιδιωτικές εταιρείες για να τα έχουμε; Θέλουμε τον ιδιώτη δάσκαλο; Τον ιδιώτη νηπιαγωγό; Τον ιδιώτη γιατρό; Τον ιδιώτη νοσοκόμο; Τον  ιδιώτη γεωπόνο, Τον ιδιώτη δασολόγο;

Αν θέλουμε την παραχώρηση όλων στους ιδιώτες τότε ας αφήσουμε την ασκούμενη πολιτική να ολοκληρώσει το έργο της. Μήπως όμως στην περίπτωση αυτή όποιος έχει χρήματα από εδώ και στο εξής θα μπορεί να μορφώνει τα παιδιά του, να γιατρεύεται, να καλλιεργεί, να ευτυχεί; Αντίθετα μήπως όποιος δεν έχει χρήματα, θα μένει αγράμματος, θα δουλεύει από το πρωί έως το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί βλέποντας τη ζωή του να περνάει, θα ψάχνει τρόφιμα στα σκουπίδια πριν κάποια ιδιωτική εταιρεία τα μαζέψει το πρωί, θα πεθαίνει χωρίς φάρμακα...

Αν όμως θέλουμε τον δημόσιο τομέα τότε… τότε τι;

Ας σκεφτούμε όλοι... Στον ιδιωτικό τομέα όταν μια εταιρεία δεν λειτουργεί σωστά ποτέ δεν αλλάζει τους εργαζόμενους σε αυτήν αλλά τον διευθυντή της εταιρείας γιατί πάντα πίσω από ένα μη αποδοτικό εργαζόμενο κρύβεται ένα ανεπαρκές αφεντικό.

Πότε ο δημόσιος τομέας αφέθηκε ανεξάρτητος, στην υπηρεσία των πολιτών;

Πως χειρίστηκαν μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις το δημόσιο τομέα; Μήπως για την προώθηση των κομματικών τους συμφερόντων; Με ποιά κριτήρια γινόταν πάντα η τοποθέτηση των προσώπων που όριζαν τον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου τομέα;

Το σχέδιο των κυβερνώντων είναι να μας διχάσουν, ώστε να περάσουν όλα τα εργατοκτόνα μέτρα τους.

Αφού μας χώρισαν,

σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα,

σε διεφθαρμένα επαγγέλματα (αγρότες με παράνομες επιδοτήσεις, γιατρούς που λαδώνονται, δικηγόρους που καλύπτουν απατεώνες, ταξιτζήδες που φοροδιαφεύγουν, μαϊμούδες συνταξιούχους κλπ),

σε υψηλά και πενιχρά αμειβόμενους και μας έπεισαν ότι για τις δυσκολίες που ζούμε ο φταίχτης είναι αυτός που κάθεται δίπλα μας,

τώρα κάθονται αναπαυτικά στις μεγάλες καρέκλες τους και μας παρατηρούν να τρώμε τις σάρκες μας.

Αρκετά πια... Ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε ξανά ξεχασμένες λέξεις όπως αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κοινή λογική.

Ας ονειρευτούμε και ας δράσουμε για να δημιουργήσουμε ένα λειτουργικό κράτος που θα διέπεται από την ίση αντιμετώπιση όλων από το νόμο.

Σε σχέση με τον αγώνα μας με αφορμή την απόλυση (στην πραγματικότητα) συναδέλφων μας, στην ουσία αγωνιζόμαστε για τη διατήρηση και λειτουργία των αναγκαίων κρατικών δομών εξυπηρέτησης και προφύλαξης των πολιτών αυτής της χώρας.

• Ποτέ δεν είπαμε όχι στην αξιολόγηση (πληροφοριακά αξιολόγηση υπάρχει και τώρα, άλλο αν δεν εφαρμόζεται ποτέ στην ουσία της από τους εκάστοτε προιστάμενους για τη διατήρηση των ισορροπιών όπως εκείνοι τις ορίζουν)
• Ποτέ δεν είπαμε όχι στη μετακίνηση συναδέλφων μεταξύ υπηρεσιών για την κάλυψη μόνιμων ή έκτακτων αναγκών (κάτι που πλέον γίνεται με μια απλή απόφαση μετακίνησης)
• Δεν είναι οι υπάλληλοι οι υπαίτιοι του φιάσκου της «τεράστιας μεταρρύθμισης» του Καλλικράτη που δυστυχώς αντί να απλοποιήσει τις λειτουργίες της τοπικής αυτοδιοίκησης τις έμπλεξε χειρότερα
• Δεν είναι οι υπάλληλοι υπεύθυνοι για την κακή διοίκηση υπηρεσιών όταν η τοποθέτηση των προϊστάμενων τους γίνεται με κριτήρια το κόμμα που ο καθένας ανήκει και τις δημόσιες σχέσεις τους. Εξάλλου όπως λένε και στον ιδιωτικό τομέα από όπου πολλοί από εμάς έχουν περάσει, δεν υπάρχουν κακοί υπάλληλοι απλά κακά αφεντικά
• Δεν φταίει ο απελπισμένος όταν τον διόρισε αυτός που τώρα θέλει να τον απολύσει με αντάλλαγμα την πολιτική του υποτέλεια
• Δεν φταίει ο υπάλληλος για το πελατειακό κράτος που χτίσανε αυτοί που τώρα ευαγγελίζονται την εξυγίανση του
• Είναι απόλυτα υπεύθυνος ο υπάλληλος που χρηματίζεται, που είναι αγενής με τον πολίτη, που εκλέγει να τον εκπροσωπούν υποτελείς άλλων συμφερόντων. Όμως αυτά τα φαινόμενα δεν δικαιολογούν την κατάργηση του κράτους και της εκπροσώπησης των υπαλλήλων ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που η ύπαρξη διεφθαρμένων πολιτικών δεν δικαιολογεί την κατάργηση της βουλής και της δημοκρατίας.

Ζητάμε

• Το τέλος του κομματικού δημόσιου τομέα και την απελευθέρωση του δυναμικού του με σκοπό την εφαρμογή των νόμων και την διευκόλυνση του πολίτη
• Τον αξιοκρατικό τρόπο ορισμού της διοίκησης των κρατικών υπηρεσιών με σκοπό την προώθηση στελεχών ικανών να διοικήσουν, να αξιολογήσουν και να βελτιώσουν τις δομές ευθύνης τους
• Τη βελτίωση της λειτουργίας του δημοσίου και την ενίσχυση των δραστηριοτήτων του. Λέμε όχι στην συρρίκνωση του εις βάρος των κοινωνικών παροχών και κατ’επέκταση του πολίτη. Πρέπει να ανατραπεί η πολιτική παραχώρησης κοινωνικών παροχών σε ιδιωτικά συμφέροντα.  Ο πολίτης πρέπει να έχει την υγεία, παιδεία και πολιτεία που αξίζει χωρίς να πρέπει να πληρώνει για αυτές. Οι ανίκανοι στη διοίκηση δεν νομιμοποιούνται να καταργούν ότι δεν μπορούν να διοικήσουν. Ο αποτυχημένος να πάει σπίτι του (ισχύει και για τους υπαλλήλους)
• Τη διατήρηση της μονιμότητας στο δημόσιο ως το μόνο μέσο που έχει ο υπάλληλος για την εφαρμογή των νόμων ενάντια στις όποιες πιέσεις και χωρίς το φόβο απώλειας της θέσης του
• Την αυστηροποίηση και συντόμευση των διαδικασιών αποπομπής επίορκων υπαλλήλων. Τη εφαρμογή της από χρόνια υπάρχουσας νομοθεσίας για την αποπομπή υπάλληλων που θα αποδειχθούν από την αξιολόγηση ανεπαρκείς στη άσκηση των καθηκόντων τους
• Τη θέσπιση πολλαπλών κριτηρίων διαρκούς αξιολόγησης υπαλλήλων για την εξέλιξη των ικανότερων και τη συμμόρφωση (ή αν όχι την απομάκρυνση) των ανεπαρκών
• Τον εκ νέου σχεδιασμό των λειτουργικών δομών και των υπηρεσιακών αναγκών τους λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη ικανών στελεχών του δημοσίου (τα οποία θα έχουν επαρκή εμπειρία και γνώση της λειτουργίας του) και την μετακίνηση των υπαλλήλων μετά την ολοκλήρωση της ανωτέρω διαδικασίας. Λέμε όχι στο παράλογο σχήμα διαθεσιμότητα – σχεδιασμός – επανατοποθέτηση, που θα δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία  υπηρεσιών. Αναπόφευκτα γεννιούνται ερωτήματα για το κατά πόσον αυτοί που για 50 χρόνια κατέστρεψαν με τις ενέργειες τους τις κρατικές δομές είναι ικανοί να τις εξυγιάνουν
• Τη συστράτευση του σύνολου των εργαζομένων με σκοπό την αντίσταση στην κατάργηση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η μοίρα των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι άρρηκτα συνυφασμένες. Τα διαρκή χτυπήματα που έχουμε όλοι δεχτεί τα τελευταία 3 χρόνια πρέπει πια να απαντηθούν.
• Την κατάργηση της πολιτικής αύξησης της ανεργίας και της δημιουργίας συνθηκών εργασιακού δουλεμπορίου. Η κάθε θέση εργασίας είναι το ίδιο πολύτιμη είτε αυτή είναι στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα.
• Την κινητοποίηση των υπαλλήλων και τη μαζική συμμετοχή τους στα όργανα εκπροσώπησής τους με σκοπό την απομάκρυνση όλων αυτών που τόσα χρόνια ξεπουλήθηκαν και ξεπούλησαν. Την ενασχόληση νέων-άφθαρτων προσώπων με όραμα την αλλαγή νοοτροπίας και την εγκαθίδρυση ενός νέου εργασιακού πολιτισμού.
• Το χαμόγελο να ξαναγυρίσει στα χείλη μας και να ξανακοιτάξουμε τον άλλο (είτε εργαζόμενο στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα) στα μάτια αναγνωρίζοντας μέσα τους τον ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ μας, με την ετυμολογική έννοια της λέξης

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ -  ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ. ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ. ΣΤΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ!

ΜΑΖΙ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ. ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ. ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ!


Κατερίνα Πιτσάκη
Πηγή: tydky.gr