Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Ποδόσφαιρο Πέλλας: Τελικά έμεινε στην σκιά μέχρι που έσβησε μαζί της...

Από τις ομάδες της γειτονιάς ξεκίνησε το «αντάρτικο» για την απόπειρα δημιουργίας ενός νέου ποδοσφαιρικού συλλόγου στην Πέλλα. Ήταν το 1977 όταν μια παρέα παιδιών που συνέθεταν τότε την ομάδα της περιοχής της Εκκλησίας τον ονομαζόμενο "Όλυμπο", πήρε την απόφαση να «αμφισβητήσει» την ποδοσφαιρική παντοκρατορία στην Πέλλα του μοναδικού επίσημου ποδοσφαιρικού συλλόγου που ιδρύθηκε ποτέ, του Α.Σ. Μέγας Αλεξάνδρος. Οι λόγοι πολλοί και τα επιχείρηματα «πανίσχυρα», όσο θα μπορούσαν να είναι τέτοια όταν αναφερόμαστε σε παιδιά 16, 17 και 18 χρονών.
Με περίσσιο ενθουσιασμό η μικρή ομάδα του Ολύμπου από στόμα σε στόμα γιγαντώθηκε με προσθήκες από άλλες ομάδες στις διάφορες γειτονιές της Πέλλας με βασικές τροφοδότριες τις εξής τρεις: τον Όλυμπο, το "Ναβαρίνο". και την "Ακρόπολη". Έφτασε να δημιουργήσει ένα ικανότατο άλλα «άπειρο» ρόστερ για τα δέδομενα της εποχής, με σοβαρότατες όμως ελλείψεις που της στέρησαν την συμμετοχή σε κάποια ερασιτεχνική κατηγορία. Η ομάδα των πιτσιρικάδων κοινή συναινέσει, «βάφτισε» τον εκκολαπτώμενο ποδοσφαιρικό σύλλογο "Εθνικό Πέλλας". Δεν γνωρίζω πως εμπνεύστηκαν αυτό το όνομα, ίσως γιατί προσέδιδε ένα πανπελλιώτικο στίγμα και επιζητούσε πολύ άμεσα την κοινή αποδοχή για να συνεχίσει.
Τα παιδιά αυτά μικρά σε ηλικία αγαπούσαν το ποδόσφαιρο και έβλεπαν το όποιο ποδοσφαιρικό τους μέλλον σε μια καινούργια ομάδα, αφού ο Μέγας Αλέξανδρος δεν διήγαγε και την πιο ένδοξη περίοδο της ιστορίας του και οι θέσεις ποδοσφαιριστών στο ρόστερ του μοναδικού ποδοσφαιρικού μας συλλόγου έδειχναν «καπαρωμένες» από μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά, ενώ και τα παιδικά τμήματα δεν ήταν και το σοβαρότερο θέμα που απασχολούσε τις τότε διοικήσεις. Οπότε μία λύση υπήρχε για να παίξουν επίσημα ποδόσφαιρο ανεβάζοντας παράλληλα και το επίπεδό τους από το μέχρι τότε χαμηλό επίπεδο του ποδοσφαίρου της γειτονιάς. Η ίδρυση μιας νέας ομάδας που θα συμμετείχε στην Γ' ερασιτεχνική. Δεν είχαν καταλάβει ότι το μικρό τότε πληθυσμιακά χωριό μας, όχι μόνο δεν μπορούσε να αντέξει και δεύτερο ποδοσφαιρικό σύλλογο, αλλά φάνταζε και πολυτέλεια. Το μόνο που ήθελαν και τους ένοιαζε, ήταν να παίξουν ποδόσφαιρο ακόμα και διαλύοντας ή υποκαθιστώντας τον παντοκράτορα στην Πέλλα Μέγα Αλέξανδρο. Τους έλλειπαν πολλά, αλλά ήταν αισιόδοξοι και ενθουσιώδεις και δεν θα μπορούσε να είναι διαφοτερικά όταν μιλάμε για εφήβους, και η πρώτη κίνηση έγινε με την αγορά με προσωπικά τους έξοδα, ποδοσφαιρικών εμφανίσεων, παπουτσιών και μπαλών ποδοσφαίρου. Πράσινο-άσπρο τα χρώματα των εμφανίσεων, ίσως για επιβεβαίωση της «αντιπαλότητας» με το κόκκινο-άσπρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε αντιπαραβολή με την αιώνια αντιπαλότητα που υπήρχε σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όμως κάπου εκεί τελείωσαν οι οικονομικές και οργανωτικές δυνατότητες τους... Δεν υπήρχε διοίκηση και δεν υπήρχε κανείς που θα ήθελε να ασχοληθεί διοικητικά επιλέγοντας τον Εθνικό αντί για τον πιο «έτοιμο» Μέγα Αλέξανδρο. Η ομάδα συνέχισε να υφίσταται έστω και ανεπίσημα για έναν χρόνο, κάνοντας κάποια φιλικά παιχνίδια κυρίως με τον Μέγα Αλέξανδρο μήπως και βρεθεί κάποια λύση στην πορεία. Λύση που δεν βρέθηκε ποτέ και η ομάδα διαλύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ξεκίνησε στην σκιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και παρέμεινε σ' αυτή, μέχρι που χάθηκε...
Το «σχίσμα» που τελικά δεν έγινε στο ποδόσφαιρο της Πέλλας, μετατράπηκε λίγο αργότερα σε «ευλογία». Γιατί πραγματικά μπορεί να μην κατάφερε κάτι «επίσημο» ο «αντάρτης» Εθνικός, έδωσε όμως το στίγμα του ηθελημένα ή αθέλητα, το οποίο βοήθησε τα μέγιστα την εξέλιξη του ποδοσφαίρου της Πέλλας. Τα περισσότερα παιδιά απ' αυτά, αλλά άμεσα κι άλλα λίγα χρόνια αργότερα, βρέθηκαν στο ρόστερ του συλλόγου όπου διέπρεψαν και προσέφεραν για πολλά χρόνια και μερικοί μάλιστα μεταγράφηκαν και σε επαγγελματικές κατηγορίες. Όμως η καλύτερη εξέλιξη ήταν άλλη, όταν άρχισε να υπάρχει πλέον πιο ζωντανό ενδιαφέρον για τα μικρότερα παιδιά και 2-3 χρόνια αργότερα έγινε και η πρώτη παιδική ομάδα στο χωριό, ομάδα που τροφοδότησε για πολλά χρόνια τον Μέγα Αλέξανδρο με μια εξαιρετική φουρνιά ταλαντούχων ποδοσφαιριστών. Άλλωστε το ποδοσφαιρικό ταλέντο δεν έλειπε ποτέ από την Πέλλα...


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ.ΣΥΓΧΑΡΗΡΗΤΗΡΙΑ!ΑΓΝΗ ΕΠΟΧΗ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ.

Ανώνυμος είπε...

Μπραβο πετρο.