Ένας πιστωτικός «Φρανκενστάιν»

Στο νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που ψηφίστηκε λίγο προτού γυρίσει ο παρών χρόνος στη Βουλή, οι τράπεζες κερδίζουν με χαρακτηριστική άνεση τον τίτλο της μαύρης τρύπας όπου εξανεμίζεται η περιουσία του ελληνικού λαού, με στόχο, όχι τόσο την ίδια τους τη σωτηρία, αφού η αναπότρεπτη άλωσή τους από το γερμανικό κεφάλαιο έχει δρομολογηθεί ήδη, όσο τη διάσωση των Ελλήνων τραπεζιτών.

Η ρύθμιση που σχολιάστηκε περισσότερο, καθώς έβγαζε μάτια και κατατέθηκε μάλιστα ως εμβόλιμη τροπολογία, ήταν αυτή με την οποία απαλλάσσονται οι τράπεζες που θα ανακεφαλαιοποιηθούν από την υποχρέωση να υποβάλουν νέο επιχειρηματικό σχέδιο στην περίπτωση που θα υποβάλουν νέο αίτημα για αύξηση της κεφαλαιακής ενίσχυσης, πράγμα που θεωρείται ήδη από πολλούς στην αγορά δεδομένο, με βάση το επίφοβο ύψος των επισφαλειών.
Σε απλά ελληνικά, η παραπάνω πρόβλεψη που ζήτησαν οι ίδιες οι τράπεζες σημαίνει ότι τα προηγούμενα επιχειρηματικά σχέδια με βάση τα οποία πήραν τα κονδύλια της ανακεφαλαιοποίησης έχουν πέσει έξω. Αλλιώς δεν θα υπήρχε κάποιος σημαντικός λόγος να ξεροσταλιάζουν και πάλι στην ουρά του ταμείου.
Αντί όμως η κυβέρνηση να επιβάλει την εκπόνηση ενός νέου επιχειρηματικού σχεδίου, όταν το προηγούμενο που χρηματοδοτήθηκε με λεφτά των Ελλήνων πολιτών – για να μην ξεχνιόμαστε – έχει πέσει έξω, νομοθετεί την αδιαφανή διαχείριση και την παροχή και άλλων χρημάτων σαν να είναι στραγάλια. Από την εποχή του αλησμόνητου Αλογοσκούφη, το 2008, μέχρι και σήμερα έχουν δοθεί στο εγχώριο πιστωτικό σύστημα πάνω από 240 δισ. ευρώ σε εγγυήσεις και ζεστό χρήμα, ένα ποσό θεαματικά μεγαλύτερο από το εξασθενημένο ΑΕΠ, που μετά βίας αγγίζει τα 185 δισ. ευρώ.
Ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, βέβαια, ο πολύς Γ. Προβόπουλος, δεν χάνει ευκαιρία να τονίζει, επενδύοντας στο αίσθημα ενοχής του πολιτικού κόσμου, ότι στην Ελλάδα οι τράπεζες πλήρωσαν την κρίση του Δημοσίου. Ακόμα κι αν είναι έτσι, που δεν είναι, δυσκολεύεται κανείς να καταλάβει για ποιον λόγο πρέπει να εξοντωθούν όλοι οι υπόλοιποι για μια τέτοιου είδους αβέβαιη και ασύμφορη σωτηρία.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, η ανεκδιήγητη τρόικα και το ευρωσύστημα παίζουν χωρίς αντίπαλο, τεμαχίζουν ό,τι νομίζουν πως περισσεύει, συγκολλούν κατά πώς τους βολεύει και διαμορφώνουν όπως γουστάρουν τις εξελίξεις, επιβάλλοντας έναν... «πιστωτικό Φρανκενστάιν».
Η έκθεση
Οι εξελίξεις στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισοδοξίας, αφού θα έχει την άδικη τύχη της Αγροτικής. Η έκθεση του διεθνούς αξιολογητή της Black Rock παραμένει ερμητικά κλεισμένη σε κτήριο μάλιστα έξω από τα κεντρικά της ΤτΕ (!) για τον κίνδυνο διαρροής και ο ελληνικός λαός που πληρώνει με το αίμα του δεν δικαιούται να πληροφορηθεί για ποιον λόγο το Τ.Τ. οδεύει στον πάγκο του χασάπη, μολονότι με βάση τις σχετικές αξιολογήσεις ήταν πρώτο στην ευρωστία των οικονομικών δεικτών από τις υπόλοιπες εμπορικές τράπεζες. Βλέποντας το χοντροκομμένο και άθλιο παιχνίδι είναι ευεξήγητο γιατί την κρατάνε κρυφή ακόμα και από τη Βουλή, στην οποία όμως είχε το... σθένος να εμφανιστεί ο απερίγραπτος υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας με τ’ όνομα και να υποστηρίξει ανενδοίαστα ότι «το Τ.Τ. δεν είναι βιώσιμο», στέλνοντας τη μετοχή του στα Τάρταρα! (Σ.Σ.: ο άνθρωπος αυτός, παρεμπιπτόντως, αναδεικνύεται σε πηγή ανησυχίας για την ελληνική οικονομία, αφού μόλις πριν από πέντε ημέρες δεν δίστασε να δηλώσει στους «Financial Times» ότι ο κίνδυνος της επιστροφής στη δραχμή καραδοκεί!...). Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν λεγόταν κάτι τέτοιο από τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών; Σήμερα θα φόραγε ριγέ στολή...
Πολύ περισσότερο που στην τραγική υπόθεση του Τ.Τ. υπάρχουν έγκυρες μελέτες που πρότειναν την αυτοτελή ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας, η οργανωμένη διάλυση της οποίας μπήκε στα προαπαιτούμενα για την καταβολή της νέας θανατηφόρας δόσης.
Προκαλεί δέος η ιδεολογική και πολιτική δριμύτητα και το μένος με το οποίο οι δυνάμεις της τρόικας επιτίθενται εναντίον κάθε τι δημόσιου χαρακτήρα στην εξουθενωμένη χώρα, μέχρι να χαθεί οτιδήποτε τα θύμιζε και να περάσουν από πάνω οι ατσάλινες ερπύστριες της Deutsche Bank...

Πηγή: topontiki.gr