Ο βασιλιάς είναι γυμνός!

Γνωστό το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν για τα καινούργια ρούχα του βασιλιά. Ο βασιλιάς αλλά και το πλήθος τυφλωμένοι από την ματαιοδοξία και την λάμψη της εξουσίας δεν βλέπουν το προφανές: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ! Χρειάζεται η αθωότητα και η αφέλεια ενός παιδιού για να γίνει αντιληπτό το αυτονόητο.

Αφιερωμένο σε όσους χρησιμοποιούν την «ανώτερη» θέση τους(αλήθεια ποιά θέση τους;) για να αυτοπροβληθούν και να επιβληθούν στους θεωρητικά υφισταμένους τους, έστω κι αν αυτό βλάπτει και τους ίδιους και το σύνολο, υπονομεύοντας παράλληλα χωρίς να το πολυκαταλαβαίνουν, την επιτέλεση του έργου αλλά και του ίδιου του σημαντικού ρόλου που τους έχει ανατεθεί σ' αυτό...

Πριν από πολλά πολλά χρόνια σε μια μεγάλη πόλη βασίλευε ένας Βασιλιάς που του άρεσαν τα όμορφα ρούχα. Μια μέρα κατέφτασαν στην πόλη Του τρεις κατεργάρηδες. Είπαν πως είναι υφαντές και ήξεραν να υφαίνουν ρούχα πανέμορφα από ένα μαγικό πανί που μονάχα οι ανίκανοι και οι ανόητοι δεν μπορούσαν να δουν. «Σπουδαία ιδέα» σκέφτηκε ο Βασιλιάς. «Δικιά μου θα είναι πια η δύναμη της γνώσης! Όλοι θα με φοβούνται και θα με τιμούν. Εγώ θα μάθω ποιοι από τους ανθρώπους μου είναι ανίκανοι και θα ξεχωρίζω τους έξυπνους από τους βλάκες». Και έδωσε αμέσως στους τρεις κατεργάρηδες πουγκί γεμάτο χρυσά νομίσματα από τους φόρους των πολιτών για να αρχίσουν το πανί τους να υφαίνουν. Αμέσως εκείνοι καμώθηκαν πως έπιασαν δουλειά μπροστά στους αδειανούς αργαλειούς τους.

Οι μέρες περνούσαν και ο Βασιλιάς σκέφτηκε: «Θα στείλω τον καλύτερό μου υπουργό να δει τι κάνουν». Έτσι κι έγινε. «Θεέ μου!» σκέφτηκε ο γερο-υπουργός μόλις βρέθηκε μπροστά στους αργαλειούς. «Δεν βλέπω τίποτα!». Μα δεν το είπε φωναχτά. Οι τρεις κατεργάρηδες του έδειχναν δεξιά και αριστερά, μα εκείνος και πάλι δεν έβλεπε τίποτα. «Αχ γιατί;» έλεγε μέσα του. «Να είμαι άραγε τόσο ανίκανος, τόσο βλάκας;» «Δεν λες τίποτα;» του πέταξε ο ένας από τους τρεις. «Ω, μα είναι υπέροχα, τα καλύτερα!» είπε ο γερο-υπουργός. «Τι σχέδια! Και τι χρώματα! Τρέχω αμέσως να το πω στον Βασιλιά». Κι έτσι οι τρεις κατεργάρηδες τσέπωσαν κι άλλα χρυσά, πήραν τον τίτλο του Μεγάλου Συμβούλου και εξακολούθησαν να υφαίνουν στους αδειανούς αργαλειούς τους.

Ο Βασιλιάς έστειλε και άλλους υπουργούς του να δει την πρόοδό τους. «Εξαίσια,» του έλεγαν όλοι, «ρούχα αντάξια για να τα φορέσει στην μεγάλη παρέλαση!». Ο Βασιλιάς γέμισε τους τρεις κατεργάρηδες με παράσημα πολλά. Την παραμονή της παρέλασης ξενύχτησαν για να αποτελειώσουν τα ρούχα. Καμώνονταν πως έκοβαν το πανί στον αέρα με μεγάλα ψαλίδια και πως έραβαν με βελόνες χωρίς κλωστή. «Έτοιμα!» ανακοίνωσαν με μια φωνή. Ο Βασιλιάς γδύθηκε και οι τρεις κατεργάρηδες καμώθηκαν πως τον έντυναν με τα καινούρια ρούχα. Ανήμερα της παρέλασης, ο Βασιλιάς βγήκε με τα καινούρια ρούχα από το παλάτι του στους δρόμους. Κρεμασμένοι σαν τσαμπιά από τα παράθυρα οι υπηρέτες του φώναζαν «Δέστε πόσο του πάνε τα καινούρια ρούχα του βασιλιά μας!». Και οι τελάληδες διαλαλούσαν τη «δύναμη της γνώσης» του, που παντοδύναμο τον έκανε. Και κανείς τους δεν ήθελε να παραδεχτεί πως έβλεπε τίποτα, γιατί την οργή του την έτρεμαν… 

Ο λαός έκπληκτος παρακολουθούσε την πομπή με τον Βασιλιά να περνά μπροστά του. «Μα αυτός δεν φοράει τίποτα!» φώναξε ξαφνικά ένα παιδάκι. «Ένα παιδάκι λέει πως ο Βασιλιάς είναι γυμνός!» είπε ένας άλλος. Και ύστερα κι άλλος, κι άλλος κι άλλοι πολλοί μαζί: «O ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ!».

Ο Βασιλιάς ένιωσε να τον πιάνει σύγκρυο. Ήξερε πως έλεγαν την αλήθεια, μα εξακολούθησε να βαδίζει επικεφαλής της πομπής, ενώ πίσω του οι βαλέδες κρατούσαν υψηλά τον ποδόγυρο από την ανύπαρκτη φορεσιά για να μην σέρνεται στο χώμα. Μετά την μέρα εκείνη, κανείς δεν ξανάκουσε για τον βασιλιά με την ανύπαρκτη φορεσιά, που «δύναμη της γνώσης» αποκαλούσε. Οι υπουργοί του σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Όσο για τους κατεργάρηδες, έφυγαν για άλλη πολιτεία για να πουλήσουν αλλού την ανύπαρκτη πραγμάτεια τους.

Χανς  Κρίστιαν Άντερσεν

***Ερωτήσεις για ευθυνόφοβους και «αδαείς»: Μήπως το παιδάκι θα έπρεπε να ζητήσει και συγνώμη για το «θράσος» του ή μήπως είναι ώρα κάποιοι να βγουν από το «κέλυφος» με ανοιχτά τα αυτιά και τα μάτια;