Σύμφωνα με το «μύθο», τα χριστούγεννα γιορτάζουμε τα γενέθλια ενός
ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε με αποκλειστικό στόχο να πεθάνει, ώστε
εμείς, σύμφωνα πάντα με το «μύθο», να ζούμε (και να πεθαίνουμε) καλύτερα
και ίσως καλύτεροι. Δηλαδή γιορτάζουμε την έναρξη του χρονικού ενός
προαναγγελθέντος θανάτου, ο οποίος όμως θάνατος είναι προς όφελος μας
και προφανώς για αυτό το λόγο αξίζει να γιορτάζουμε. Αν αυτό δεν είναι ο
ορισμός της ψυχικής ανωμαλίας, προσωπικά δεν γνωρίζω τι άλλο θα
μπορούσε να είναι.
Μέσα σε αυτή τη «λογική» λοιπόν, τα χριστούγεννα θεωρούνται η καλύτερη
εποχή για να γίνουμε «καλοί», πρόσκαιρα όμως και περιστασιακά, σα να
κολλήσαμε κάποια ίωση «καλοσύνης». Τα συμπτώματα αυτής της ιώσεως
συνίστανται σε μια έκρηξη, σε σύγκριση με τα δεδομένα του υπόλοιπου
χρόνου, φιλανθρωπίας και αγάπης για τον πλησίον (μέρη και αυτά του
μύθου). Πρόσκαιρα και περιστασιακά. Μιας αγάπης όμως αφ' υψηλού, που
αρκείται σε χτυπήματα στην πλάτη και χρηματικά ποσά (μεγαλύτερα ή
μικρότερα, λίγη σημασία έχει). Μιας αγάπης εν τέλει προς τον εαυτό μας,
ώστε να νιώσουμε καλύτερα και να απενοχοποιήσουμε το γεγονός ότι
είμαστε, θέλοντας και μη (;), μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της
λύσης. Μιας αγάπης, που μας επιτρέπει να μην δούμε τη ρίζα του
προβλήματος, μιας αγάπης που μας προστατεύει από τη συνειδητοποίηση και
πολύ περισσότερο από την πράξη, που ίσως να εξάλειφε την ανάγκη αυτής
της αγάπης. Αυτό είναι το πνεύμα των χριστουγέννων, η καλύτερη ασπίδα
και προστασία μας από την αλήθεια, το οποίο εμείς, με τη σειρά μας,
προστατεύουμε ως κόρη οφθαλμού, για να μην χρειαστεί ποτέ να
αντικρύσουμε την αλήθεια. Ίσως για αυτό το λόγο είναι τόσο αγαπητό.
'Αλλωστε ποιος θέλει να βλέπει αυτό που υπάρχει και όχι αυτό που
επιθυμεί να υπάρχει;
Δεν είναι, επομένως, περίεργο πως, αφού πατρονάραμε την πραγματικότητα
και τα συναισθήματα μας, φτάσαμε να πατρονάρουμε και τη ζωή μας. Τα
χριστούγεννα έχουν αυστηρό πρωτόκολλο διασκέδασης. Τόσο αυστηρό όσο ένα
ερευνητικό ή το πρωτόκολλο μιας βασιλικής οικογένειας. Πρέπει να φάμε
συγκεκριμένα εδέσματα. Πρέπει να συναναστραφούμε συγκεκριμένους
ανθρώπους. Πρέπει οπωσδήποτε να διασκεδάσουμε. Για τους πιστούς του
πρωτοκόλλου, όλα αυτά πρέπει να συνοδεύονται με μπόλικο οινόπνευμα, ίσως
για να αντέξουν το πρωτόκολλο. Αλλά και για αυτούς που δεν ακολουθούν
το πρωτόκολλο, πάλι το οινόπνευμα είναι βασικός σύντροφος τους στη
διάρκεια των χριστουγέννων, ίσως για να αντέξουν το γεγονός ότι δεν
χωρούν ή δεν θέλουν να χωρέσουν στο πρωτόκολλο.
Carry on λοιπόν, there is nothing to see here.
Πηγή: eskarinasmith.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου