ΕΞΑΠΛΑΤΑΝΟΣ - ΠΕΛΛΑ (0-0)2-2

Απόλυτα δίκαιο το αποτέλεσμα σήμερα στον Εξαπλάτανο, σ' 'ενα παιχνίδι που θα μπορούσε να πάει οπουδήποτε. Χωρίς να είναι καλύτερη η γηπεδούχος Δόξα, εκμεταλεύθηκε με τον καλύτερο τρόπο την νωθρότητα της Πέλλας και πήρε άξια τον βαθμό της ισοπαλίας.

Στο πρώτο ημίχρονο υπήρχαν οι προυποθέσεις η Πέλλα να καθαρίσει το παιχνίδι, αφού είχε και την κατοχή και τις ευκαιρίες για να το κάνει. Με καλό στήσιμο στο γήπεδο με δυνατή μεσαία γραμμή, καλή κυκλοφορία, συνεχή κίνηση ανάγκασε τον Εξαπλάτανο σε ρόλου κομπάρσου να προσπαθεί κυρίως να αμυνθεί και να ψάχνει με βαθιές μπαλιές να χτυπήσει σε κάποια αντεπίθεση. Οι ευκαιρίες με τους Χαρμάνα, Κηλίκη, Τσιβελέκη και Καραπίτα δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα και η άκαρπη υπεροχή, έστειλε τις δύο ομάδες στο ημίχρονο με την λευκή ισοπαλία.

Στο δεύτερο τα είδαμε όλα... Μια κλασική ευκαιρία για τον Εξαπλάτανο σε τετ α τετ με την μπάλα να καταλήγει στην ρίζα της καθέτου δοκού και το δεύτερο σουτ στην επαναφορά από πλεονεκτική θέση να καταλήγει αρκετά άουτ. Στην αμέσως επόμενη επίθεση είχαμε το γκολ για την ομάδα μας. Μετά από καλοχτυπημένο φάουλ του Χαρμάνα και αναταραχή στο κέντρο της άμυνας των γηπεδούχων, ο Βουσβούρης από κοντά με ωραίο ανάποδο σουτ την έστειλε στα δίχτυα. Δεν πρόλαβε να χαρεί το γκολ η Πέλλα, αφού η απάντηση της Δόξας ήταν άμεση όταν μετά από ωραία σέντρα ο Λεμονάκης πρόλαβε τους αμυντικούς και με κεφαλιά έγραψε το 1-1. Η ομάδα μας ξαναπήρε τα ηνία άμεσα και προσπάθησε να πιέσει, αλλά κάπως ανορθόδοξα και με τις γραμμές της σε απόσταση, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα η βελτιωμένη άμυνα των γηπεδούχων να αποκρούει σχετικά εύκολα, ενώ ταυτόχρονα και με καλύτερη κυκλοφορία να βγάζει πιο πολλές αντεπιθέσεις. Σε μια απ' αυτές ο Λεμονάκης και πάλι, αφού δέχθηκε την μπάλα λίγο κάτω από το κέντρο και δεξιά, είδε τον Ουγκανέζωφ έξω από το τέρμα και με μακρυνό σουτ τον κρέμασε ανατρέποντας κάπως αναπάντεχα το σκορ. Απο κει και μετά με την ψυχολογία υπέρ των γηπεδούχων και τον εκνευρισμό έκδηλο στην ομάδα μας μέχρι την λήξη, η Δόξα φαίνονταν πιο επικίνδυνη στο να πετύχει τέρμα, έστω κι αν η μπάλα ήταν για περισσότερη ώρα στα δικά μας πόδια. Έστω κι αν με τις αλλαγές η ομάδα ανέβασε ρυθμούς και κανείς δεν μπορούσε να της καταλογίσει έλλειψη πάθους, ξεκάθαρα όμως αυτό που της έλλειπε είναι το καθαρό μυαλό για να βγει πιο οργανωμένα μπροστά και να απειλήσει. Κι ενώ παρά τις επίμονες αλλά βιαστικές και άναρχες προσπάθειες, δεν βρίσκαμε τρόπους να διασπάσουμε την άμυνα του Εξαπλατάνου, ήρθε ένας ωραίος συνδυασμός και εξαιρερική προσπάθεια του Μπρατσούδη, που τροφοδότησε τον Κηλίκη και ο τελευταίος με κοντινή προβολή ισοφάρισε σε 2-2. Τίποτα το ιδιαίτερο μέχρι το τέλος και το 2-2 σφράγισε τις προσπάθεις των δύο ομάδων, με το πιο δίκαιο ίσως αποτέλεσμα.

Λίγα πράγματα από τον Εξαπλάτανο με δυο παίκτες ουσιαστικά να μας αναστατώνουν αμυντικά σε κάθε ευκαιρία. Το πάθος όμως και η αγωνιστικότητα περίσσευαν, υπό το βλέμμα και τις οδηγίες του Πάρι Ζουμπούλη.

Η ομάδα μας, είναι ανεξήγητο πως μετά από έναν ολόκληρο γύρο δεν έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό και ανάπτυξη στο παιχνίδι της. Κι αν τον έχει αυτό δεν φαίνεται... Στηρίζεται στην καλή μέρα και το ταλέντο των είναι αλήθεια πολλών ποιοτικών ποδοσφαιριστών αλλά και του πλούσιου ρόστερ που διαθέτει. Όμως είναι κρίμα κυρίως σε τέτοια ματς που η ανωτερότητα της είναι τόσο εμφανής, να αδικεί τον εαυτό της. Πρέπει όλοι διοίκηση, προπονητής, παίκτες να κάτσουν σ' ένα τραπέζι και να βρούν άμεσα την λύση και ίσως με κάποιες προσθήκες τώρα τον Γενάρη να βελτιώσουμε την εικόνα που μάλλον δεν αρέσει σε κανέναν που βρίσκεται κοντά σ' αυτό τον σύλλογο. Βλέποντας και το ποτήρι μισογεμάτο, χωρίς μιζέρια και εσωστρέφεια, κρατάμε τα θετικά και κυρίως ότι η ομάδα δεν χάνει και στην κακή της μέρα. Έχει μέταλλο... Αλλά επειδή έχει και ποιότητα, αν βρούμε τον τρόπο να τα συνθέσουμε αυτά τα δύο, θα πετύχουμε να μας αρέσει κι αυτό που βλέπουμε, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Κι ας το προσέξει λίγο ο κοουτς, δεν γίνεται σε καμιά ομάδα στον κόσμο, σε 18 αγώνες να έχει 15 διαφορετικές συνθέσεις σε κέντρο και άμυνα και «μεταλλαγμένη» ενδεκάδα κατά το ήμιση σε θέσεις και πρόσωπα από αγωνιστική σε αγωνιστική(έστω κι αν ο κ. Γυριχίδης δεν μπορεί να χρεωθεί και πολλά πράγματα σ' αυτό το κομμάτι, προσλαμβανόμενος πριν λίγες εβδομάδες). Και για να μην παρεξηγηθώ οι αλλαγές τελευταία βοηθούν τα μέγιστα, αλλά χρειάζεται μάλλον η ομάδα έναν πιο σταθερό κορμό, σε πρόσωπα και θέσεις. Και όλοι στην αποστολή φυσικά να είναι ετοιμοπόλεμοι... Η ομάδα είχε φέτος πολλές αλλαγές στο ρόστερ και μάλιστα σε θέσεις «κλειδιά», οπότε χρειάστηκε και ίσως χρειάζεται ακόμη χρόνος δεσίματος και προσαρμογής.

Μέτρια η διαιτησία του κ. Θεολόγου που δεν απέφυγε τα λάθη, αλλά κάκιστη αυτή των δύο βοηθών του, που υπεδείκνυαν ότι φαντάζονταν σε επικίνδυνες επιθέσεις της Πέλλας και σκληρά μαρκαρίσματα των γηπεδούχων.
Για ακόμη μία φορά άψογη η φιλοξενία της διοίκησης της Δόξας.

Η σύνθεση: Ουγκανέζωφ, Κούμπους, Γάκης, Κορώνας, Βουσβούρης, Καραπίτας(Μπρατσούδης), Τανταλίδης, Καραμούζας(Μπουράκης),Κηλίκης, Τζιβελέκης(Ρίσκος)